Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Οι σπουδασμένοι θεατές του σφαγείου.

~ Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Ο Κλεισθένης γράφει.


Έχω γράψει παλιότερα για την προδοσία των σπουδασμένων.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτοί που σπούδασαν μετά τον β’ παγκόσμιο και το εθνικό αιματοκύλισμα είναι προδότες.
Είναι προδότες των πατεράδων τους που με δάκρυα και αίμα τους σπούδασαν.
Αυτοί οι προδότες αντί να επιστρέψουν στην κοινωνία τα όσα τους έδωσε σπουδάζοντάς τους την πρόδωσαν.
Αντί να δώσουν την επιστημονικότητά τους για το καλό και την πρόοδο της Ελλάδας μπουκωμένοι απ’ το σύστημα ξέχασαν την καταγωγή τους, τους γονείς τους και εν γένει την κοινωνία και «σαλιαρίζουν» με κάθε συστεμικό καθήκι.
Ο λαός φοβισμένος, τρομαγμένος, σε απόγνωση αναζητά να μάθει επιτέλους την αλήθεια, τι τελικά τον περιμένει κι’ αυτοί συνυπάρχουν με τα εξουσιαστικά σκουλήκια και τους πάτρωνές τους σε δεξιώσεις και «γκαλά» περιγελώντας ακόμη και τους ρηχούς εαυτούς τους.
Ντροπή για μια ολόκληρη γενιά που ενώ ευνοήθηκε απ’ την προηγούμενη που υπέφερε τα πάνδεινα με πολέμους, εξορίες και φτώχεια αρνήθηκε να φανεί χρήσιμη στην κοινωνία που την έθρεψε και την ανέδειξε και προτίμησε να καταστεί το δουλικό των εξουσιαστών, των εχόντων και των κατεχόντων.
Σήμερα ακούμε πανεπιστημιακός και φτύνουμε στον κόρφο μας.
Ακούμε ακαδημαϊκός και κάνουμε εμετό.
Ακούμε τεχνοκράτης και σφίγγουμε τα πορτοφόλια μας.
Ακόμη και σήμερα που ο λαός μας υφίσταται την κρίση που άλλοι δημιούργησαν, αυτή η προδοτική γενιά δεν κάνει το ελάχιστο, να ενημερώσει τουλάχιστον με ποιο τρόπο θα επιβιώσουν οι Έλληνες.
Φυσικά ο ρόλος αυτής της ξεπουλημένης γενιάς θα ήταν να εναντιωθεί εξ αρχής στις θελήσεις και τα κελεύσματα της σάπιας εξουσίας και του οικονομικού ολιγαρχισμού.
Όμως η ιστορία θα τους περιλούσει με όλα τα αρμόζοντα «κοσμητικά» επίθετα.
Δυστυχώς φίλοι είμαστε μόνοι μας.
Εκείνο που πρέπει να μας χαροποιεί είναι ότι οι κοινωνίες προόδευσαν χάρη στους μικρούς και «ασήμαντους» ανθρώπους.
Τους ανθρώπους του αγώνα και του μόχθου, γι’ αυτό όπου συναντώ σπουδασμένους τους φτύνω κατάμουτρα.
Μη μου πει κάποιος ότι ισοπεδώνω γιατί η σημερινή κατάληξη επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς μου.
Λίγοι, επαναλαμβάνω πολύ λίγοι στάθηκαν κοντά στο λαό, η συντριπτική πλειοψηφία τον πρόδωσε.
Υγεία και υπομονή.





Share