Μαγνητική τομογραφία στο... καλάθι της νοικοκυράς

Εντυπωσιακές οι λήψεις φρούτων και λαχανικών με τη βοήθεια μαγνητικού τομογράφου

Ειρήνη Βενιού 

Αμερικανός προχώρησε σε σάρωση προϊόντων του σουπερμάρκετ,

Λονδίνο 

Μια μοναδική ματιά στο τι πραγματικά τρώμε, έριξε ο Αντι Έλισον, τεχνικός απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (MRI) στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, στις ΗΠΑ.

Ο ευρηματικός ειδικός αποφάσισε να γνωρίσει τον «εσωτερικό κόσμο» των τροφίμων που καταναλώνουμε, υποβάλλοντας σε μαγνητική τομογραφία φρούτα, λαχανικά και άνθη. Οι εντυπωσιακές λήψεις υψηλής ανάλυσης – οι οποίες βρίσκονται συγκεντρωμένες στο μπλογκ του Έλισον, «Inside Insides» - πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια μαγνητικού τομογράφου της ολλανδικής εταιρείας Philips. 

Η ντοματούλα δεν γλίτωσε το MRI

Η στιγμή της έμπνευσης

Η ιδέα προέκυψε όταν στην προσπάθειά του να ρυθμίσει το μηχάνημα μαγνητικής τομογραφίας χρησιμοποίησε… ένα πορτοκάλι που βρήκε στον χώρο.

«Έμεινα έκπληκτος από την απίστευτη περιπλοκότητα που άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου» εκμυστηρεύεται ο ίδιος. «Δεν κλέβω χρόνο από τις μαγνητικές τομογραφίες που διεξάγονται σε ασθενείς, όπως μπορεί να σκεφτεί κανείς. Αντίθετα, χρησιμοποιώ τα φρούτα και τα λαχανικά για να ''προθερμάνω'' το μηχάνημα και να διασφαλίσω τη μέγιστη ποιότητα και απόδοσή του».

«Η απεικόνιση στην περίπτωση κάποιων προϊόντων αποτελούσε εύκολη υπόθεση και σε κάποια λιγότερο εύκολη – ωστόσο στο τέλος όλα έδιναν ένα υπέροχο αποτέλεσμα» αναφέρει ο Έλισον. 

Μπρόκολο

Μπρόκολο

Καλαμπόκι

Καλαμπόκι

Καλαμπόκι

 

Αγγούρι

Αγκινάρες

Μπανάνα

Star fruit

Ηλιοτρόπιο

Πρωτέα 

Κρινάκια

Πηγή:

Λυδία Καρά ~ Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Οι ταινίες της εβδομάδας: Επική αγιογραφία με χαβιάρι για όλη την οικογένεια

Ο Σεμπάστιαν Κοχ (αριστ.) ο Ακης Σακελλαρίου (μέσον) και ο Εβγκένι Στίτσκιν ανακαλύπτουν την θεϊκή γεύση του χαβιαριού στην ταινία του Γ. Σμαραγδή «Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι»

Ζουμπουλάκης Γιάννης 

Μια πλούσια, λαμπρή υπερπαραγωγή, πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα, με γυρίσματα στην Ελλάδα και στη Ρωσία,

Στην τελευταία ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, ο γερμανός ηθοποιός Σεμπάστιαν Κοχ υποδύεται τον ψαριανό πειρατή Ιωάννη Βαρβάκη, ο οποίος έχοντας διαφύγει από την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, κατάφερε με την εύνοια της Αικατερίνης της Μεγάλης να γίνει τρανός επιχειρηματίας στη Ρωσία, να κάνει το χαβιάρι διάσημο έδεσμα και στη συνέχεια να αφοσιωθεί στη μεγάλη ιδέα της ελληνικής επανάστασης.

Ο «Θεός αγαπάει το χαβιάρι» που ακολουθεί όλα τα παραπάνω στάδια της ιστορίας του Βαρβάκη, είναι μια ταινία φτιαγμένη με στόχο να γίνει κάτι σαν αγιογραφικό επικό παραμύθι για όλη την οικογένεια, σκηνοθετημένο κατά τέτοιον τρόπο ώστε ο κεντρικός ήρωάς του να επιβληθεί από την αρχή στη συνείδηση του θεατή ως πρότυπο του ελληνικού ιδεώδους.

Το πρόβλημα είναι ότι η επιβολή του «βαρβάκειου ιδεώδους» δεν αναδίδεται μέσα από το σώμα αυτής καθεαυτής της ταινίας. Αντιθέτως, το νιώθεις από την αρχή ως κάτι το δεδομένο, όπως περίπου είχε συμβεί με την προηγούμενη ταινία του Σμαραγδή, τον «Ελ Γκρέκο». Είναι εμφανές ότι ο σκηνοθέτης δεν μπορεί (και ίσως και να μη θέλει) να κρύψει τον υπέρτατο θαυμασμό του απέναντι στον Βαρβάκη, όπως άλλωστε δεν τον είχε κρύψει απέναντι στον Ελ Γκρέκο.

Επίσης, το «Χαβιάρι», μια πλούσια, λαμπρή υπερπαραγωγή, πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα, με γυρίσματα στην Ελλάδα και στη Ρωσία αλλά και διεθνές καστ, ενώ αστράφτει στους τεχνικούς τομείς (υποδειγματική π.χ. είναι η φωτογραφία του Αρη Σταύρου), χωλαίνει στο σενάριο. Ο βίος του Βαρβάκη δείχνει μοιρασμένος σε χοντροκομμένα κεφάλαια των διαφόρων περιόδων της ζωής του που ποτέ δεν συνδέονται ομαλά μεταξύ τους. Ο ήρωας δεν κινείται στον χρόνο αλλά μεταφέρεται από τη μια περίοδο στην άλλη, απότομα και χωρίς ευελιξία.

Σε καμία περίπτωση βεβαίως δεν θα μπορούσες να πεις ότι η προσπάθεια που έχει γίνει δεν διακρίνεται από αξιοπρέπεια και σοβαρότητα. Εκεί όμως που θα περίμενες να αναπτυχθεί ζωτικά η μόνη πραγματική ανθρώπινη σύγκρουση στην ταινία, ανάμεσα στον Βαρβάκη και στον πρώην φίλο και σύμμαχο αλλά αργότερα εχθρό του, τον Λεφεντάριο (Χουάν Ντιέγκο Μπότο), ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει τη σχέση τους επιδερμικά και τον Λεφεντάριο ως κομπάρσο.

Οσο περνά ο καιρός και σκέφτομαι την ταινία (γιατί είναι μια ταινία που σκέφτεσαι μετά), τόσο περισσότερο βέβαιος νιώθω ότι οι καλύτερες σκηνές της ταινίας είναι εκείνες ανάμεσα στον Μπότο και στον πρώην Μόντι Πάιθον Τζον Κλιζ που υποδύεται τον βρετανό διοικητή της Ζακύνθου (στο Λοιμοκαθαρτήριο της οποίας ο Βαρβάκης μεταφέρεται). Αυτό οφείλεται κυρίως στους δύο ηθοποιούς και στη χημεία τους.

Οι περισσότεροι ηθοποιοί των δεύτερων ρόλων είναι αυτό που πάνω-κάτω περιμένεις: οι απαραίτητες διακοσμητικές φιγούρες που προσφέρουν τη δική τους αίγλη στο εγχείρημα. Μια Κατρίν Ντενέβ δεν χρειάζεται και πολύ για να ξεχωρίσει σε έναν ρόλο όπως της Αικατερίνης της Μεγάλης αλλά το λίφτινγκ προσώπου, εδώ, έχει πιο έντονη παρουσία απ' ό,τι το ίδιο το πρόσωπο. Με την εξωφρενική λευκή περούκα και το μούσι του ο Λάκης Λαζόπουλος στο κάθε άλλο παρά θεϊκό πέρασμα που κάνει, νιώθεις ότι ανταγωνίζεται σε κακό μακιγιάζ τον Τσάρλτον Ιστον ως Μωυσή στις «10 εντολές» του Σεσίλ Ντε Μιλ.  

Οσο για τον Σεμπάστιαν Κοχ, κάνει ό,τι μπορεί για να φανεί αγράμματος και άξεστος όπως όλα δείχνουν ότι ήταν ο Βαρβάκης αλλά δυστυχώς αν κάτι καταφέρνει είναι να δείχνει σαν χαμένο πριγκιπόπουλο, ένας δανδής που αναζητεί τον πραγματικό εαυτό του. Προσέξτε τη σκηνή όπου ο έκτακτος Ακης Σακελλαρίου, που παίζει τον δάσκαλο του Βαρβάκη (ενώ βρίσκεται πια στη Ρωσία), προσπαθεί να τον διορθώσει ευγενικά επειδή κρατά ένα βιβλίο ανάποδα. Ο τρόπος με τον οποίο ο Κοχ τον κοιτάζει είναι σαν να είναι εκείνος ο δάσκαλος.

Πηγή:

Λυδία Καρά ~

Αυτό το Νομπέλ Λογοτεχνίας ποιος θα το πάρει;,

Ο Οδυσσέας Ελύτης παραλαμβάνει το Νομπέλ Λογοτεχνίας. Στοκχόλμη 1979

Κουζέλη Λαμπρινή 

Εκτιμήσεις, στοιχήματα και προσδοκίες λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωσή του,

Η αίγλη του επισκιάζει κάθε άλλο λογοτεχνικό βραβείο. Το χρηματικό έπαθλο που το συνοδεύει, οκτώ εκατομμύρια σουηδικές κορόνες (931.359 ευρώ), το μετατρέπει αυτομάτως σε πολύφερνη νύφη, αν και κανείς δεν το καλοβλέπει για την «προίκα» του. Το παρανόμι «φιλί του θανάτου» που τον συνοδεύει, η υποτιθέμενη «κατάρα» του Νομπέλ που δίνει τέλος στη δημιουργική έμπνευση, δεν φόβισε κανένα συγγραφέα. Το αμφισβητούν πολλοί, δεν το αρνήθηκε κανείς - το τελευταίο, για να πούμε την αλήθεια, είναι ρητορική υπερβολή: ο Ζαν Πολ Σαρτρ το 1964 αρνήθηκε και αυτό το βραβείο για λόγους αρχής, όπως κάθε τιμή, ενώ ο σοβιετικός Μπόρις Πάστερνακ το 1958, μολονότι το αποδέχτηκε αρχικά, αναγκάστηκε να το αρνηθεί στο τέλος, γιατί η βράβευση, υποτίθεται ταπεινωτική για την ΕΣΣΔ, εξόργισε το Κομουνιστικό Κόμμα.

Λέο Τολστόι, Τζέιμς Τζόις, Χόρχε Λουίς Μπόρχες: όλοι συμφωνούμε ότι το άξιζαν. Δεν το πήραν ποτέ. Ούτε κι ο Ζολά, ο Ίψεν, ο Προυστ, ο Χένρι Τζέιμς, ο Μαρκ Τουέν, ο Τσέχοφ. Ορισμένοι λένε ότι τα αντανακλαστικά της Σουηδικής Ακαδημίας δεν είναι οξυμένα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το κριτήριο βάσει του οποίου γίνεται η επιλογή του νικητή, όπως διατυπώνεται στη διαθήκη του αθλοθέτη του βραβείου Αλφρέντ Νομπέλ, είναι ασαφές. Το βραβείο απονέμεται, γράφει η διαθήκη, σε συγγραφέα οποιασδήποτε εθνικότητας ο οποίος «έχει προσφέρει στο πεδίο της λογοτεχνίας το εξοχότερο έργο προς μια ιδανική κατεύθυνση». Η Σουηδική Ακαδημία έχει επικριθεί συντηρητισμό. Άλλοι τη μέμφονται ότι λυγίζει σε πιέσεις διαφόρων λόμπι πολιτικών συμφερόντων. Το γεγονός παραμένει: Έχει παρακάμψει κορυφαίους τεχνίτες του λόγου και έχει απονείμει το βραβείο σε άλλους που, κατά κοινή ομολογία, είναι εντελώς άγνωστοι.

Το βέβαιο είναι ότι οι βραβεύσεις της Σουηδικής Ακαδημίας είναι απρόβλεπτες. Οι υποψηφιότητες, οι προτείνοντες, η διαδικασία ψηφοφορίας, η σχετική συζήτηση, όλα παραμένουν μυστικά για 50 χρόνια. Επισήμως και δημόσια δεν ανακοινώνεται ποτέ καμιά υποψηφιότητα, επομένως κάθε λόγος για «υποψήφιους» για το Νομπέλ στηρίζεται σε φήμες ή σε διαρροή πληροφοριών από κάποιον από τους προτείνοντες προκειμένου να προκαλέσει συζήτηση για τον λογοτέχνη που προτείνει, λένε μέλη της Σουηδικής Ακαδημίας.

Νομπέλ 2012: Προβλέψεις και στοιχήματα

Ακριβώς επειδή βεβαιότητες δεν υπάρχουν, οι προβλέψεις είναι πιο διασκεδαστικές. Τα γραφεία στοιχημάτων ποντάρουν τα τελευταία χρόνια στο μυστήριο του Νομπέλ δίνοντας τροφή σε συζητήσεις που εντείνουν την αδημονία για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Για φέτος το γραφείο στοιχημάτων Ladbrokes δίνει πρώτον τον Iάπωνα Χαρούκι Μουρακάμι (6/4). Ο Ούγγρος Πέτερ Νάντας (5/2) βρίσκεται στη δεύτερη θέση, προκαλώντας έκπληξη. Ακολουθεί ο ιρλανδός πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας Ουίλιαμ Τρέβορ (7/1), στον οποίο συγκεντρώνονται οι ελπίδες των βρετανικών νησιών για ένα Νομπέλ μετά τον Πίντερ και τη Λέσινγκ. Θεωρείται κατιών της μεγάλης ιρλανδικής σχολής των Τζόις, Μπέκετ κ.ά., με μεγάλο προβάδισμα από τους νεότερους Ιρλανδούς Τζον Μπάνβιλ (14/1) και Κολμ Τόιμπιν (66/1). Σε απόσταση αναπνοής ακολουθεί στα στοιχήματα ο Μο Γιάν, ο «Κινέζος Φραντς Κάφκα», και η Καναδή Άλις Μουνρό (8/1). Το όνομα του Μπομπ Ντίλαν (10/1) ακούγεται και εφέτος πριν από του Ολλανδού Σέις Νόοτεμποομ, του Κενυάτη Νγκόγκι γουά Θιόνγκο και του Αμερικανού Τόμας Πίντσον (12/1) και του Αλβανού του Ισμαήλ Κανταρέ (14/1).

Από τους Αμερικανούς, που παραπονούνται ότι το βραβείο έχει ευρωποκεντρικό χαρακτήρα, στη λίστα βρίσκουμε όλη την, κατά Χάρολντ Μπλουμ, αγία τετράδα της αμερικανικής πεζογραφίας: τον Κόρμακ ΜακΚάρθι (16/1), τηρεί σιγή ιχθύος, τον Φίλιπ Ροθ (16/1), θεωρεί ότι αξίζει το Νομπέλ και σχολιάζει πικρόχολα το ότι δεν το πήρε ακόμη, και τον Ντον Ντελίλο (33/1), δεν κάνει σχόλιο.

Όσοι πιστεύουν ότι λόμπι πολιτικών συμφερόντων προωθούν τις υποψηφιότητες και η Σουηδική Ακαδημία συνεκτιμά τα γεγονότα της επικαιρότητας εκτιμούν ότι εφέτος θα είναι επιτέλους η τυχερή χρονιά του 82χρονου σύριου μοντερνιστή ποιητή Άδωνι (14/1), του σημαντικότερου ζώντος λογοτέχνη του αραβικού κόσμου, του οποίου το όνομα ως υποψηφίου για το Νομπέλ ακούγεται αδιαλείπτως από το 1988.

Άμος Οζ, Ενρίκε Βίλα Μάτας, Μάργκαρετ Άτγουντ, Τόμ Στόπαρντ και Μίλαν Κούντερα έχουν τις ίδιες αποδόσεις (16/1). Ακολουθούν: Ουμπέρτο Εκο (25/1), Αντρέα Καμιλέρι, Ιαν Μακ Γιούαν και Ιβ Μπονφουά (50/1), Καζούο Ισιγκούρο και Σάλμαν Ρούσντι και Τζούλιαν Μπαρνς και Γεβγένι Γεφτουσένκο (66/1). Στην ίδια λίστα του Ladbrokes βρίσκουμε τον έλληνα Βασίλη Αλεξάκη (100/1) να έχει τις ίδιες πιθανότητες με τον Πολ Όστερ και τον Τζόναθαν Λίτελ. Το φαιδρό της υπόθεσης είναι το τελευταίο όνομα στον κατάλογο, με πιθανότητες 500/1: η Βρετανή E. Λ. Τζέιμς των Πενήντα αποχρώσεων του γκρι.

Οι έλληνες λογοτέχνες στα Νομπέλ

Στη βάση δεδομένων της Σουηδικής Ακαδημίας με τις υποψηφιότητες ανά χώρα (έχουν αποκαλυφθεί τα αρχεία μόνο για την περίοδο 1902-1950) από ελληνικής πλευράς προτεινόταν ο σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής από το 1907 ως το 1912. Ο Κωστής Παλαμάς ήταν κάθε χρόνο προτεινόμενος από το 1926 ως το 1940. Το 1945 εμφανίζεται το όνομα του Γιώργου Θεοτοκά. Στα μεταπολεμικά χρόνια, συγκεκριμένα το 1947, προτείνονται τέσσερις έλληνες λογοτέχνες: ο Γεώργιος Δροσίνης και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος από τον ακαδημαϊκό Ιωάννη Καλιτσουνάκι και ο Άγγελος Σικελιανός και ο Νίκος Καζαντζάκης από τον νεοελληνιστή Νίκο Βέη. Το όνομα του Σικελιανού παραμένει στις ελληνικές υποψηφιότητες και τα επόμενα χρόνια - το 1950 πάλι μαζί με του Καζαντζάκη. Εκτός από τους δύο νομπελίστες μας, Γιώργο Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη, που προφανώς ήταν υποψήφιοι, είχε προταθεί και το όνομα του Στράτη Μυριβήλη από συλλόγους ελλήνων λογοτεχνών. Τι γίνεται μετά από αυτούς; Έχουν ακουστεί ονόματα, υπάρχουν εικασίες. Για να τις επιβεβαιώσουμε, θα πρέπει να περιμένουμε την προσεχή δημοσιοποίηση των αρχείων της Σουηδικής Ακαδημίας.

Στοιχεία και στατιστικές

Εν αναμονή της ανακοίνωσης του εφετινού βραβευθέντα, ενδιαφέρον έχουν τα αποτελέσματα από τη στατιστική επεξεργασία των αρχείων των απονομών που δίνει η Σουηδική Ακαδημία στην ιστοσελίδα του βραβείου:

Συνολικά 104 βραβεία έχουν απονεμηθεί από το 1901, που θεσπίστηκε το βραβείο, σε 108 λογοτέχνες.

Η Σουηδή Σέλμα Λάγκερλεφ ήταν η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο το 1909, σε σύνολο 12 γυναικών συγγραφέων. Τελευταία η Γερμανορουμάνα Χέρτα Μύλερ (2009).

Το Νομπέλ Λογοτεχνίας έχει απονεμηθεί 26 φορές σε αγγλόφωνους συγγραφείς, 13 φορές σε γαλλόφωνους και σε γερμανόφωνους, 11 φορές σε ισπανόφωνους και 7 φορές σε Σουηδούς.

Μέσος όρος ηλικίας των βραβευθέντων είναι τα 64 χρόνια. Νεότερος βραβευθείς ήταν ο Βρετανός Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, σε ηλικία 47 ετών το 1907, και γηραιότερη η 88χρονη επίσης Βρετανή Ντόρις Λέσινγκ το 2007.

Ο Σιλί Πριντόμ, ο Λουίτζι Πιραντέλλο, η Περλ Μπακ, ο Μπέρτραντ Ράσελ και ο Ουίλιαμ Φόκνερ ανήκουν σε μια μικρή ομάδα συγγραφέων που έλαβαν το βραβείο με την πρώτη, όντας υποψήφιοι μονάχα μία φορά.

Σύμφωνα με μια παράδοση, οι βραβευθέντες ειδοποιούνται το αργότερο ως τις 12.30 το μεσημέρι, μισή ώρα πριν από την επίσημη ανακοίνωση των βραβείων.

Φήμη και πωλήσεις

Το Νομπέλ δεν είναι το εγγλέζικο Μπούκερ, δεν είναι το γαλλικό Γκονκούρ. Δεν επηρεάζει την αγορά του βιβλίου όπως αυτά τα καθιερωμένα λογοτεχνικά βραβεία, που μετά την ανακοίνωσή τους τετραπλασιάζουν ή εξαπλασιάζουν τις πωλήσεις των βραβευθέντων τίτλων. Η απονομή του Νομπέλ στέλνει αναγνώστες στα βιβλιοπωλεία μόνο όταν ο βραβευθείς είναι ήδη γνωστός. Η βράβευση του σουηδού ποιητή Τούμας Τράνστρεμερ πέρυσι δεν προκάλεσε θεαματική αύξηση τις πωλήσεις των δύο συλλογών του που κυκλοφορούν στα ελληνικά. Μόλις το 2011 κυκλοφόρησε στα ελληνικά σε βιβλίο η ποίηση του Νιγηριανού Γουόλε Σογίνκα (1986). Το Νομπέλ έδωσε μεν ώθηση στο εκδοτικό ενδιαφέρον για τον γάλλο Ζαν-Μαρί Γκιστάβ λε Κλεζιό (2008), μεταφράστηκαν νέα βιβλία του, επανεκδόθηκαν παλιοί τίτλοι, αλλά δεν αύξησε σε βαθμό άξιο λόγου την αναγνωσιμότητά του. Την αυστριακή Έλφριντε Γέλινεκ (2004), πάλι, μάλλον τη θυμόμαστε για τον σάλο που ξεσήκωσε η βράβευσή της και την παραίτηση μέλους της Σουηδικής Ακαδημίας μετά την απονομή παρά για τα μυθιστορήματά της καθαυτά.

Το Νομπέλ δεν εξαργυρώνεται στο βιβλιοπωλείο. Μπορεί να αυξάνει κατακόρυφα την αναγνωρισιμότητα ενός συγγραφέα αλλά δεν αυξάνει εξίσου την αναγνώσιμότητά του. Η συμβολική αξία του όμως είναι τεράστια, τόσο για τον συγγραφέα που βραβεύεται όσο και για τη χώρα και τη λογοτεχνία που εκπροσωπεί. Δεν καταξιώνει την υπεροχή μόνο ενός δημιουργού αλλά και όλης της παράδοσης από την οποία προέρχεται, ανεβάζοντας την αξία του λογοτεχνικού κεφαλαίου μιας χώρας. Αποτελεί έναν αξιοποιήσιμο πόρο που δίνει σε μια εθνική λογοτεχνία «πίστωση» προκειμένου να βγει στις λογοτεχνικές αγορές με άλλους συγγραφείς της. Τονώνει την αυτοπεποίθησή της. Ειδικά για τις λεγόμενες λογοτεχνίες των «μικρών» γλωσσών, που βρίσκονται στην περιφέρεια της παγκόσμιας λογοτεχνικής σκηνής, τα ωφελήματα από το Νομπέλ είναι υπολογίσιμα σε βάθος χρόνου. Αρκεί να θυμηθούμε τα δύο δικά μας Νομπέλ, του Σεφέρη το 1963 και του Ελύτη το 1979, μέσα σε διάστημα μόλις 16 χρόνων, και να αναλογιστούμε αφενός πόσο αντανακλούν τη δυναμική μιας εύρωστης λογοτεχνικής γενιάς με εμβληματική παρουσία στα γράμματά μας αλλά και τους δρόμους που άνοιξαν για τη γνωριμία του διεθνούς κοινού με την ελληνική λογοτεχνία εν γένει.

Το Νομπέλ Λογοτεχνίας 2012 θα ανακοινωθεί την Πέμπτη 11 Οκτωβρίου, στις 2.00 μ.μ. ώρα Ελλάδος.

Πηγή:

Λυδία Καρά ~

Φεύγει και η Coca Cola

Η κατάσταση πολιορκίας, στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία οδηγεί τις μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις σε κύμα φυγής από τη χώρα.

Μετά τη ΦΑΓΕ  που μετέφερε την έδρα της στο Λουξεμβούργο, τώρα και η Coca Cola  φεύγει από το ελληνικό Χρηματιστήριο. Συγκεκριμένα πριν το άνοιγμα του ΧΑ σήμερα το πρωί ανακοινώθηκε ότι η Coca Cola HBC  ΑG κατέθεσε προαιρετική δημόσια πρόταση ανταλλαγής για την απόκτηση του συνόλου των κοινών ονομαστικών μετοχών της.........
Coca Cola Ελληνική Εταιρία Εμφιάλωσης ΑΕ με αντάλλαγμα μετοχές της Coca Cola HBC.

Ο λόγος για τον οποίο οι βασικοί μέτοχοι της Coca Cola, δηλαδή η οικογένεια Δαυίδ, προχώρησε σε αυτή την κίνηση είναι για να συγκεντρώσει και να διαγράψει τις μετοχές απο το ΧΑ προκειμένου να εισαγάγει την Coca Cola Ελληνική Εταιρία Εμφιαλώσεως στην premium αγορά του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου.

Το πλήγμα για το ελληνικό χρηματιστήριο είναι καίριο καθώς η Coca Cola ήταν η εισηγμένη εταιρία με τη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση. Μετά την κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών, ο βιομηχανικός κολοσσός της Coca Cola-3 Ε -μαζί με τον ΟΤΕ και τον υπό πώληση ΟΠΑΠ αποτελούν τη βιτρίνα του ΧΑ.

Πηγές από την εταιρία, έκαναν λόγο για επαναδιαπραγμάτευση  της μετοχής της Coca Cola 3 E στο  XA , δηλαδή για παράλληλη διαπραγμάτευση, μετά την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου. Ταυτόχρονα διαβεβαίωναν κατηγορηματικά ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη  δεν σημαίνει αποχώρηση από την Ελλάδα. Ωστόσο, προφανώς για φορολογικούς λόγους, η εταιρεία μεταφέρει την έδρα της στην Ελβετία.

Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τη  σημασία της εξόδου από το ΧΑ στο μέλλον καθώς η διοίκηση της εταιρίας εδώ και δύο χρόνια προειδοποιεί ανοικτά την ελληνική κυβέρνηση για φυγή από τη χώρα λόγω της υπερβολικής φορολόγησης, της αύξησης του ειδικού φόρου σε αναψυκτικά και νερά. Σημειώνεται ότι η 3Ε  πριν περίπου 1,5 χρόνο  μετέφερε από την Ελλάδα στη Βουλγαρία το κέντρο διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού. 

Η μετοχή της Coca Cola διαπραγματευόταν στο ΧΑ και παράλληλα στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Τώρα το κέντρο διαπραγμάτευσης θα είναι στο Λονδίνο και παράλληλα η μετοχή θα διαπραγματεύεται στο ΝΥSE και στο ΧΑ. Είναι προφανές ότι κανείς  ξένος επενδυτής δεν θα αγοράζει μετοχές από την ελληνική χρηματιστηριακή αγορά   και αυτό θα συρρικνώσει σημαντικά το τζίρο του ΧΑ, ενώ θα μειώσει και τη  βαρύτητα του ΧΑ.

Κατά πληροφορίες, τη δημόσια πρόταση έχει αποδεχθεί το 60% των μετόχων.

Ο λόγος που μεταφέρεται  από το ΧΑ  στο χρηματιστήριο του Λονδίνου είναι ότι θα συμπεριληφθεί στο δείκτη με τις 100 μεγαλύτερες μετοχές (FTSE 100) γεγονός που θα δώσει στην εταιρία καλύτερες δυνατότητες πρόσβασης σε φθηνά κεφάλαια. Κάτι που ήταν δύσκολο έως αδύνατο σήμερα καθώς η εταιρία  βαρυνόταν με το ελληνικό ρίσκο.

Πίσω από τη συμφωνία βρίσκεται η Credit Suisse (που έκανε και το deal ETE-Eurobank) και το εγχείρημα συντονίζει ο κ. Στέφανος Παπαναγιώτου, ο οποίος είναι ο υπεύθυνος για την Ελλάδα της ελβετικής τράπεζας στο Λονδίνο.

Πηγή:

Λυδία Καρά ~

Μετανάστευση στην Αυστραλία

 

Ποιότητα και κόστος ζωής..

Παραθέτουμε παρακάτω μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ποιότητα και το κόστος ζωής της Αυστραλίας!

Πολύ από εσάς ρωτάτε μέσω μηνυμάτων και emails για την ποιότητα ζωής στην μακρινή Αυστραλία και το κόστος ζωής της, καθώς και για το αν η ζωή εκεί είναι καλύτερη. Εμείς μετά από σχετική μακροχρόνια έρευνα βρήκαμε μερικές πληροφορίες που σίγουρα θα σε ενδιαφέρουν. Σου τις παραθέτουμε παρακάτω:

Σπίτι/Στέγαση
Ένα μέσο σπίτι στην Αυστραλία σε γενικές γραμμές έχει συνήθως 3 δωμάτια. Υπάρχουν όμως και οι κατηγορίες που παίζουν μεγάλο ρόλο στην τιμή ενοικίασης όπως για παράδειγμα, υπάρχουν σπίτια διώροφα, μεγάλα και μικρά, σε μικρο κατοικημένες περιοχές και σε πυκνοκατοικημένες.

Μεγάλο ρόλο στην τιμή του ενοικίου παίζει και το προάστιο ή περιοχή που είναι το σπίτι ή το διαμέρισμα. Συνοπτικά για να μην τα πολυλογούμε, σύμφωνα και με την ιστοσελίδα Reiwa η μέση τιμή του ενοικίου για τον μήνα Μάρτιο άγγιξε τα 425 δολάρια την βδομάδα για όλους τους τύπους διαμερισμάτων στην πρωτεύουσα Perth στην Δυτική Αυστραλία!Για ένα διαμέρισμα με 4 δωμάτια η τιμή έφτασε τα 470 δολάρια την βδομάδα! (μην πανικοβάλλεστε εκεί έχουν μεγάλους μισθούς,θα μιλήσουμε για αυτό το θέμα σε άλλο άρθρο μας!)

(Συνοπτικά μόνο να σας πούμε πως οι μισθοί διαφέρουν ανά ειδικότητα και κλάδο όπως για παράδειγμα στον μηχανικό κλάδο ξεκινούν από 60.000 δολάρια τον χρόνο και φθάνουν ως και τα 250.000 και παραπάνω ανά έτος και στον κλάδο της πληροφορικής ξεκινούν από 40.000 δολάρια τον χρόνο και φθάνουν ως και τα 130.000 και παραπάνω ανά έτος!Περισσότερα και πιο λεπτομερείς σε άλλο άρθρο μας για αυτό μείνετε μαζί μας.)

Η τιμή του ενοικίου εξαρτάται με την τιμή πώλησης του ακινήτου. Ένας καλός τρόπος για να αξιολογήσουμε τα ενοίκια είναι να εξετάσουμε την απόδοση, δηλαδή το ετήσιο μίσθωμα ως ποσοστό επί της αξίας του ακινήτου.

Παράδειγμα: Η μέση τιμή ενός ακινήτου ανέρχεται στα 700.000 δολάρια. Η μέση απόδοση στο Περθ ανέρχεται στο 4-5%. Άρα κάνεις την πράξη: 700.000*4,5% = 31.500 δολάρια ανά έτος το ενοίκιο.Δηλαδή θα πληρώνεις 605 δολάρια ενοίκιο την βδομάδα.

Ας δούμε και ένα άλλο παράδειγμα πιο αναλυτικά: Σε ένα βόρειο προάστιο του Περθ στο Duncraig, 18 χιλιόμετρα βόρεια του Περθ και 2 χιλιόμετρα απ'την παραλία, ένα πολύ δημοφιλές προάστιο για μετανάστες ιδιαίτερα λόγο της φήμης των τοπικών σχολείων, τα ελκυστικά πάρκα και της πολύ καλής ποιότητας σπιτιών και διαμερισμάτων.

Εκεί ένα σπίτι με 4 δωμάτια, 2 μπάνια, μεγάλο σαλόνι και πισίνα θα κοστίσει περίπου 625-650 δολάρια την βδομάδα ενώ η τιμή αγοράς του ανέρχεται στα 725.000 δολάρια. Δείτε παρακάτω εικόνες του σπιτιού που σας αναφέρουμε:

Έξοδα σπιτιού (ΔΕΗ,Νερό, κ.τ.λ)
Αφού είδαμε σε γενικές γραμμές τα ενοίκια ας δούμε τώρα τα τρέχον λειτουργικά έξοδα του σπιτιού όπως το ρεύμα, το νερό και άλλα. (οι τιμές είναι ανά έτος και μιλάμε πάντα για την μέση τιμή)

Νερό: 890 δολάρια/έτος
Ηλεκτρικό ρεύμα: 1700 δολάρια/έτος
Φυσικό αέριο: 750 δολάρια/έτος
Τηλέφωνο: 1300 δολάρια/έτος
Ίντερνετ: 600 δολάρια/έτος
Συνδρομητική τηλεόραση (βασικό πακέτο+Αθλήματα): 840 δολάρια
Ασφάλιση σπιτιού: 675 δολάρια/έτος
Δημοτικά τέλη: 1690 δολάρια/έτος

Συνοπτικά την βδομάδα το ποσό για τα λειτουργικά έξοδα του σπιτιού ανέρχεται στα 130 δολάρια την βδομάδα.Στις παραπάνω τιμές μιλάμε για ένα σπίτι 4 δωματίων, μεγάλο σπίτι δηλαδή. Σίγουρα οι τιμές κυμαίνονται και σίγουρα ένα μικρό διαμέρισμα έχει πιο λίγα έξοδα.Φέρνουμε παραδείγματα και αναφέρουμε μέσες τιμές με σκοπό να γνωρίζεται 5 πραγματάκια όταν πάτε εκεί.Να μην είστε δηλαδή εντελώς αδιάβαστοι.

Τα έξοδα της υγειονομικής περίθαλψης κυμαίνονται ανάλογα με το τι ασφάλιση έχεις, ιδιωτική ή δημόσια.

Δείτε παρακάτω:

Medibank Private Extras το ποσό ανέρχεται στα 87 δολάρια τον μήνα.
Ιδιωτική AHM ανέρχεται στα 127 δολάρια τον μήνα.
Κάποιο άλλο στα περίπου 100 δολάρια τον μήνα.

Κάπου εδώ τελείωσε το πρώτο μέρος. Μείνετε μαζί μας θα ακολουθήσει σύντομα το μέρος δεύτερο με ακόμη πιο ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Πηγή:

Λυδία Καρά ~