ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ...

by Λυδία Καρά ~ Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Προτιμάμε, μαζί με τους εαυτούς μας,
να καταδικάσουμε και τα παιδιά μας...

Όσο δεν επιτρέπουμε στους εαυτούς μας, να ξεριζώσει από μέσα του «πεποιθήσεις» για «κατεστημένα», «δόγματα» και «φαντασιακά ιδεώδη» που εξουσιάζουν τις ζωές μας εδώ και χιλιάδες χρόνια, «πεποιθήσεις» που ενσταλάχτηκαν και εξουσιάζουν τον ανθρώπινο λογισμό με χιλιάδες χρόνια προπαγάνδας, το ανθρώπινο είδος δεν έχει καμία ελπίδα να επιβιώσει…

Και όλοι εμείς που ξεχνάμε τον βασικό παράγοντα της "αναγκαιότητας" στην ζωή μας, αναγκαιότητα για "επιβίωση", πολύ γρήγορα θα αντιληφθούμε ότι μας ξεγέλασαν…

Μας είπαν, μας λένε και θα μας λένε ψέματα, για όσο καιρό ακόμη χρειάζονται την «συλλογική» μας σκέψη, για να έχουν στα χέρια τους την δύναμη να ζήσουν αυτοί μία ζωή πέρα από κάθε ανθρώπινο λογισμό και να εξαφανιστούμε εμείς, οι «πολλοί» που τους επιτρέψαμε με την «εγκληματική μας συγκατάβαση» να έχουν αυτή την δυνατότητα…

Γιατί απλά, δεν θα μας «χρειάζονται» πια…

Και να ‘στε σίγουροι, πως κανένας «Θεός», κανένας «Κυβερνήτης» δεν θα βρίσκεται εκεί για να μας σώσει την ύστατη στιγμή… Την στιγμή της αλήθειας…

Ιδιοκτησία – Διαφορετικότητα…

Οι "δύο σφαίρες" που βρίσκονται στην θαλάμη του όπλου που έχουμε στρέψει στο κεφάλι μας και παίζουμε ρώσικη ρουλέτα μ’ αυτό…

Και αργά ή γρήγορα, οι «κενές θέσεις» στην θαλάμη του όπλου θα τελειώσουν…

Και το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι ν' αφήσουμε το "όπλο" κάτω, να συναδελφωθούμε, να κατανοήσουμε ότι μοιραζόμαστε όλοι το ίδιο "σπίτι" και να κάνουμε το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, βήμα που θα μας απελευθερώσει για πάντα από τα "δεσμά" του νου μας...

Βήμα, που θα μας οδηγήσει στ' άστρα...

Αλλά δεν μπορούμε...

Και προτιμάμε, να καταδικάσουμε μαζί με τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας...


Πηγή:

Share