Σήμερα ο εχθρός είναι ο νεοφιλελευθερισμός.
~
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011
Γράφει ο Κλεισθένης.
Παρακολουθώντας τα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ' ολόκληρο τον κόσμο μας διακατέχει ο φόβος του αύριο. Μερικοί σιγοψυθιρίζουν ότι οι μεγάλες κρίσεις φέρνουν πόλεμο. Εύχομαι να μην επαληθευτούν.
Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να διαπιστώσει το
τι φταίει χωρίς να είναι ειδήμων. Όλοι ξέρουμε ότι η παραγωγή αγαθών δημιουργεί πλούτο. Το εμπόριο διακινεί τα παραγόμενα αγαθά και οι υπηρεσίες διευκολύνουν την κοινωνία.
Οι τράπεζες συγκεντρώνουν τις αποταμιεύσεις των πολιτών και δανείζοντας πολίτες και επιχειρήσεις επιταχύνουν την ανάπτυξη.
Το χρηματιστήριο χρηματοδοτεί τις εισηγμένες σ' αυτό επιχειρήσεις δίνοντάς τους κεφάλαια για την ανάπτυξή τους.
Το καλώς εννοούμενο κράτος κάνει τις απαραίτητες παρεμβάσεις για την εύρυθμη λειτουργία όλων των παραπάνω.
Το δημοκρατικό πολίτευμα αποτέλεσε εγγύηση για την ομαλή πορεία των κοινωνιών τις τελευταίες εκατονταετίες.
Όλα όσα ανέφερα ίσχυαν πριν αναλάβει τα ηνία στον κόσμο ο νεοφιλελευθερισμός.
Όλα όσα προανέφερα ακυρώθηκαν απ' την αγορολαγνεία. Όλα θα τα ρυθμίσουν οι αγορές. Οι αγορές έχουν την δυνατότητα της αυτορύθμισης κτλ.
Ποιες όμως είναι οι περιβόητες και θεοποιημένες αγορές;
Στο εσωτερικό ενός κράτους είναι οι κατέχοντες τα μέσα παραγωγής, οι μεγαλέμποροι, οι τραπεζίτες, τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές κτλ.
Οι νεοφιλελεύθεροι υποστηρίζουν ότι ο υγιής ανταγωνισμός θα εξισορροπεί τις τιμές προς όφελος των καταναλωτών.
Τι όμως έγινε; Η ενδοσυνεννόηση κατεχόντων διαμόρφωνε τις τιμές σε επίπεδα κερδοσκοπικά. Ο αριθμός των εχόντων είναι μικρός και η ενδοσυνεννόηση εύκολη. Οι πολυεθνικές με υπερ-υποτιμολογήσεις αποκτούσαν τεράστια κέρδη.
Οι τράπεζες έδρασαν ανεξέλεγκτα δανείζοντας όποιον ζητούσε δάνειο αδιαφορώντας για την δυνατότητα του δανειολήπτη να το αποπληρώσει αφού τα περίφημα golden boys έπαιρναν τα bonus για κάθε σύναψη δανείου.
Οι έχοντες τα μέσα παραγωγής πίεζαν για μείωση του εργατικού κόστους χάριν της αύξησης της ανταγωνιστικότητας.
Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο.
Οι κυβερνήσεις υπέκυψαν στις απαιτήσεις παραιτούμενες της δυνατότητας ελέγχου και παρέμβασης.
Στο εξωτερικό αγορές είναι οι πολύ μεγάλες τράπεζες και οι πολύ μεγάλες εταιρίες επενδύσεων που διαθέτουν τεράστια κεφάλαια. Η τοποθέτηση των μεγάλων αυτών κεφαλαίων δεν έγιναν σε παραγωγικές επενδύσεις αλλά δόθηκαν σαν δάνεια στα κράτη με τοκογλυφικά ενίοτε επιτόκια. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα κεφάλαια αυτά δεν αντιπροσωπεύουν αξίες αγαθών αλλά είναι λογιστικά, τα δε χρέη των κρατών είναι αστρονομικού μεγέθους.
Τα τελευταία χρόνια μια σειρά παγκόσμιων αποφάσεων λειτούργησαν καταστροφικά για σχεδόν όλες τις χώρες του πλανήτη.
Η απελευθέρωση διακίνησης κεφαλαίων, η συμφωνία για το παγκόσμιο εμπόριο και η κατάργηση του προστατευτισμού των εγχώριων παραγωγών που είχαν οι αδύνατες οικονομικά χώρες έφερε την καταστροφή. Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων έστειλε τα κεφάλαια στην ασφάλεια των τραπεζών της Ελβετίας και όχι μόνο. Κανένας δεν αποφάσιζε να διακινδυνεύσει παραγωγική επένδυση μέσα σ’ αυτό το κλίμα.
Ο νεοφιλελευθερισμός είχε νικήσει, είχε επικρατήσει.
Αυξήθηκαν οι εισαγωγές ακόμη και σε προϊόντα που παραδοσιακά παρήγαγαν τα αδύναμα οικονομικά κράτη. Η ντόπια παραγωγή τους συρρικνώθηκε αυξάνοντας γεωμετρικά την ανεργία και οδηγώντας αυτά τα κράτη στον δανεισμό. Έπρεπε τα συγκεντρωμένα σε λίγους τεράστια κεφάλαια να διοχετευτούν σε δανειολήπτες-κράτη γιατί παρέμεναν ανενεργά χωρίς κέρδη.
Οι πολιτικοί είτε ήταν ανήμποροι να αντιδράσουν είτε σαν δουλικά του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου υπερχρέωναν τις χώρες τους, φυσικά με το αζημίωτο.
Οι αγορές είχαν επιβληθεί. Οι χώρες υπερχρεωμένες αλυσοδέθηκαν στις διαθέσεις των αγορών.
Οι πολιτικοί άρχισαν να χάνουν (ακόμη και αυτοί που δεν ήταν νεοφιλελεύθεροι) την δυνατότητα εφαρμογής πολιτικών, τις πολιτικές άρχισαν να τις επιβάλουν οι αγορές.
Η δημοκρατία υπέστη μεγάλο πλήγμα. Οι κυβερνήσεις ακόμη και αυτές που είχαν σοσιαλιστικό προσανατολισμό αναγκάστηκαν να υποκύψουν στις διαταγές των αγορών.
Στην Ελλάδα μέσα στα κόμματα αν και μειοψηφία οι νεοφιλελεύθεροι κατόρθωσαν να ηγηθούν.
Απ’ την εποχή του Σημίτη οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές αλλά και αργότερα επί Καραμανλή η νεοφιλελεύθερη ομάδα εφάρμοσαν καταστροφικές πολιτικές.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ συνεργαζόμενα στηρίζουν την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Παπαδήμου και παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού στον νεοφιλελευθερισμό, προωθούν το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και την κατοχή της χώρας απ’ την Γερμανία.
Το ΠΑΣΟΚ τρομοκρατημένο απ’ την επερχόμενη εκλογική του συντριβή ετοιμάζεται να αντικαταστήσει τον Παπανδρέου και να προχωρήσει σε συνέδριο με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό της ιδεολογίας του κινήματος.
Η ΝΔ σείεται από εσωκομματικές αντιθέσεις ανάμεσα στους μειοψηφούντες νεοφιλελεύθερους και την πλειοψηφούσα λαϊκή δεξιά.
Και τα δύο κόμματα θα δουν τα εκλογικά τους ποσοστά να πέφτουν δραματικά με αποτέλεσμα το μεν ΠΑΣΟΚ να γυρίσει σε πολιτικές λογικές του παρελθόντος η δε ΝΔ θα επαναπροσδιοριστεί σαν γνήσιο λαϊκό δεξιό κόμμα ελπίζοντας στην συσπείρωση των ψηφοφόρων της και πιθανά την απορρόφηση πολλών ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ.
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα διάσπασης των δύο αυτών κομμάτων με πιθανή την ίδρυση κεντρώου κόμματος.
Οι νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ και πιθανά κάποιοι απ’ το ΠΑΣΟΚ θα προσχωρήσουν στο κόμμα της Ντόρας. Το ΔΗ.ΣΥ αν και μπορεί να μπει στην βουλή δεν θα έχει δυνατότητα μεγάλης παρέμβασης.
Η ταχύτητα εξάπλωσης της κρίσης ακόμη και στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ θα επιταχύνει τις διαδικασίες και η πιθανή χρεοκοπία μας θα εξαφανίσει σύντομα τους όποιους νεοφιλελεύθερους απ’ την πολιτική ζωή.
Επειδή οι αλλαγές είναι προ των πυλών οι πολιτικά σκεπτόμενοι Έλληνες πολίτες θα αντιδράσουν δίνοντας διέξοδο στην χώρα. Το μελλοντικό πολιτικό σύστημα θα επαναπροσδιοριστεί ιδεολογικά για να μπορέσει η δημοκρατία να λειτουργήσει
Αν αυτά δεν συμβούν καήκαμε.
Αναρτήσεις
