Αν ήμασταν όλοι ίδιοι…
~
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011
Η Λυδία γράφει.
Αν ήμασταν όλοι … ίδιοι τι; Θα κάναμε τα ίδια λάθη, θα είχαμε τις ίδιες σκέψεις όλοι καθημερινά, θα, θα, θα ήταν βαρετό, δε νομίζετε; Πώς θα ήταν αν όλοι μοιάζαμε μεταξύ μας και αντίστοιχα τα ζώα και τα πουλιά; Προφανώς θα αρέσαμε όλοι σε όλους, δε θα υπήρχε ρατσισμός, πόλεμοι, θα μας άρεσαν τα ίδια ανέκδοτα, τα ίδια όνειρα. Φαντάζομαι άλλη μία προσωπικότητα (πόσο μάλλον εκατοντάδες) ακριβώς ίδια με εμένα και μόνο στην ιδέα αυτή … πανικοβάλλομαι! Να φοράμε ίδια ρούχα, ίδιο όνομα, να μας αρέσουν τα ίδια βιβλία, ακόμη και οι ίδιοι άνθρωποι! Να πληγώναμε και να πληγωνόμασταν με τον ίδιο πάντα τρόπο. Θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα μεταξύ μας;
Σκεφτείτε και εσείς ένα πιστό αντίγραφό σας που να συμπεριφέρεται, να δρα, να αγαπά, να δουλεύει και να μαλώνει όπως εσείς! Αρέσει άραγε η ιδέα αυτή σε κανέναν; Θεωρώ πως όχι. Επειδή όμως, δεν είμαστε ίδιοι, ίσως και ναι!
Θα’θελα να αφήσω όλες τούτες τις αράδες κενές, προκειμένου να συμπληρωθούν με την διαφορετική άποψη του καθενός σας για το θέμα!
Θεωρώ πως θα είχαμε ένα κόσμο απίστευτα πεζό, αν βέβαια υπήρχε (!) κόσμος. Χωρίς ανταγωνιστικότητα, ευγενή άμιλλα, αντίθετες ιδέες δε θα υπήρχε ο κόσμος. Διότι η διαφορετικότητά μας είναι ο κόσμος! Θέλω να είμαι διαφορετική, να έχω θέση στον κόσμο και κάτι ξεχωριστό μόνο δικό μου, σπάνιο και σημείο κατατεθέν μου. Να με θυμούνται γιατί διαθέτω αυτό το κάτι άλλο από άλλους και να θυμάμαι και εγώ κάποιους για άλλα ιδιαίτερα και ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Η διαφορετικότητά μας, λοιπόν, ομορφαίνει τον κόσμο!
Αναρτήσεις
