Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Τα παιδιά μας δε τα ρώτησε κανείς για τα όνειρα που κάνουνε

~ Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Τα παιδιά μας δε τα ρώτησε κανείς για τα όνειρα που κάνουνε
Οι δικοί μου ήρωες ονειρεύονται την Ελλαάδα μας κάτω από τον ήλιο της δικαιοσύνης να λιάζεται.

Φορούν τα χρώματά της, το λευκό και το γαλάζιο της.


Η καρδιά τους, γνωρίζει τα ''
μυστικά'' των ημερών μας. Γνωρίζουν οτι ''κηδεύεται'' η πατριδα μας.

Ξερουν ότι τον ''
επικήδειο'' της εκφωνούν η Τρόικα και όλοι όσοι επί σειρά ετών συνέβαλαν στον αργό θανατό της.

Αναμαλλιασμένες οι μέρες που έρχονται. Σβήνουν σιγα - σιγά τα φώτα στα σπίτια μας.


Και να σκεφτεί κανείς ότι
τα παιδιά μας δε τα ρώτησε κανείς για τα όνειρα που κάνουνε...

Ποιός θα τους ζητήσει συγνώμη;


Ποιοί θα γίνουν φρουροί του νερού και του ψωμιού τους;


Καινούρια χρόνια μπαίνουν και αντί να δέσει ο ανθός τους, μες την άνοιξή τους χιόνι θα πέσει στα μαλλιά τους.


Αχ! Ελλάδα μας, μάνα Ελλάδα μας, τα μαρτύρια σου δεν έχουν τελειωμό.


Οι εμπρηστές σου δεν κρεμάστηκαν ακόμα για παραδειγματισμό.


Γιατί να πιστέψω πάλι σε λόγια και υποσχέσεις;


Μακάρι να κάνω λάθος..


Μακάρι το ζωνάρι που θα σφίξουμε να αποδειχτεί θυσία με αντίκρυσμα το καλύτερο αύριο της ζωής μας, του παιδιού μας, του παιδιού που δεν γεννήθηκε ακόμα...


Μακάρι....


Αννα Μπιθικώτση

 



Share