Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Νταούλια, γύφτοι και άρματα

~ Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
Φαντάζεται κανείς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ακούει δημοσίως τον εξάψαλμο από τον πρόεδρο της Γαλλίας και την καγκελάριο της Γερµανίας, να τον λοιδορούν και να του επιδίδουν δηµοσίως τελεσίγραφο; Μπορεί ποτέ να φανταστεί κανείς τον Ανδρέα Παπανδρέου να διασύρεται διεθνώς και παρά ταύτα να εκλιπαρεί τη συµπάθεια των κατηγόρων; Οι απαντήσεις στα ερωτήµατα αυτά είναι αυτονόητες. Ολα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ηµέρες δείχνουν όµως ότι λίγες δεκαετίες µετά την απώλεια ηγετών όπως οι ιδρυτές της Νέας ∆ηµοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, η χώρα εµφανίζεται πτωχότερη. Είναι αυτό αληθές; Εχοµε ξεφτίσει ως λαός ή ως έθνος; Μήπως έχουν δίκιο οι κυνικοί «ανθέλληνες» της ∆υτικής Ευρώπης; Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραµµές η κρίση είναι στο κορύφωµά της καθώς όλο και περισσότερα µηνύµατα έρχονται απ’ έξω... Εν αναµονή της δι’ ελέους και φόβου επερχόµενης καθάρσεως της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας ας θυµηθούµε µια λαϊκή παροιµία – ότι, δυστυχώς, εκεί που άλλοτε κρεµούσαν οι κλέφτες τ’ άρµατα, κρεµούν τώρα οι γύφτοι τα νταούλια!... Ας θυµηθούµε, τέλος, ότι όταν κατέρρευσε το θέρος του 1974 η ∆ικτατορία των Απριλιανών η κατάσταση ήταν χειρότερη. ...Αλλά από εκείνη την καταστροφή ξεπήδησε η ∆ηµοκρατία και ακολούθησαν τριάντα τόσα χρόνια αδιατάραχτου, ειρηνικού και αναπτυξιακού βίου.


Πηγή:



Share