Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Μεταμεσονύχτιες σκέψεις

~ Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Είναι αλλιώς να είσαι μέσα στη φωτιά, αλλιώς να είσαι η φωτιά και αλλιώς να παρατηρείς όλα όσα καίγονται. Περασμένες δύο, υποθέτω ότι πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν τον καπνό, που ψάχνουν για οξυγόνο.

Έχουμε χαθεί μέσα σε ένα πέπλο καπνού λοιπόν. Μας λούζουν με πληροφορίες δυσβάσταχτες για να τις διυλίσει η λογική. Παρ΄όλα αυτά παίρνουμε την περίληψη των όσων νομίζουμε πως έχουν λογική και τα κάνουμε σημαίες της σκέψης μας. Είναι ανάγκη να είμαστε κάτι σε μια δεδομένη στιγμή.

Αυτή εδώ τη στιγμή όμως οφείλουμε να είμαστε ένα. Είμαστε ένα; Δεν είναι θέμα ευφυίας, δεν είναι θέμα αντίληψης. Είναι θέμα ευαισθησίας. Η ηθική που σπαράζει μας καλεί να γίνουμε οι καρποί της.

Πρέπει να είμαστε ένα σκέφτομαι ξανά. Πρέπει να είμαστε ένα και δε μπορώ να κοιμηθώ. Ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα για να περιμένουμε μια ζωή, γιατί τόσο χρειάζεται. Θα κοιμηθώ μόνο όταν θα ξέρω πως μπορώ να ονειρευτώ τη λύση στο ¨'ένα" που γυρεύω.
 
 



Share