Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Αναζητώντας τη συγχώρεση ή …καλή Ανάσταση

~ Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Είναι συνήθεια παλιά στα μέρη μου, αυτές τις μέρες, μαζί με την ευχή “Καλή Ανάσταση” να ζητάμε και συγχώρεση… έτσι είπα σήμερα πριν σας ευχηθώ Καλή Ανάσταση –μιας και το Ευ αγωνίζεσθαι κλείνει λόγω Πάσχα- να ασχοληθώ και με τη “συγ(γ)νώμη”.
Συγγνώμη – μια λέξη 8 γράμματα. Κι όμως είναι τόσο δύσκολο να την προφέρουμε, να την αρθρώσουμε, να την εννοούμε πραγματικά όταν τη λέμε.
Πολλές φορές δεν μπορούμε να παραδεχτούμε το λάθος μας,

αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι κάνουμε λάθη, ότι πληγώνουμε τους άλλους κι εμείς κι όχι μόνο πληγωνόμαστε εμείς από αυτούς.

Σ’ άλλες πάλι περιπτώσεις αισθανόμαστε επιτακτικά την ανάγκη να ζητήσουμε συγγνώμη. Για να απαλλαγούμε από τις τύψεις ή τις ενοχές μας, για να δείξουμε πως πραγματικά μετανιώσαμε, για να αυξήσουμε την αυτοεκτίμησή μας.
Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε δικαιολογίες είτε για να διώξουμε την ενοχή από πάνω μας είτε για να καλυτερέψουμε την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας. Σίγουρα καλύτερη όλων είναι αυτή η λέξη με τα 8 γράμματα, όμως μια συγγνώμη που δεν την εννοούμε, δεν τη πιστεύουμε και δεν τη νιώθουμε είναι χειρότερη απ’ οτιδήποτε άλλο…


Στα γιαπωνέζικα το “συγγνώμη” είναι συνώνυμο του “ευχαριστώ”…

Μια συγνώμη είναι ένα ευχαριστώ προς τον άνθρωπο που μας σκέφτεται, νοιάζεται και μας αγαπά...






Share