Ο Χριστός ξανασταυρώνεται μέσα στο ίδιο του το σπίτι
Σάββατο 14 Απριλίου 2012
~
Πήξαμε στο προσκύνημα και την κατάνυξη εδώ και μια εβδομάδα, αναγνωστάκο μας, μιας και οι περισσότεροι συμμετέχουν στο Θείο δράμα που παίζεται σε επανάληψη κάθε χρόνο, σε prime time ώρες, στις εκκλησίες όλης της χώρας.
Βλέπετε το κεράκι και τα μεγάλα σταυροκοπήματα, στα ετήσια θρησκευτικά events, είναι το ρουσφέτι του πιστού προς το Θεό.
“Εγώ θα σου ανάψω μια λαμπάδα ίσα με το μπόι μου,θα αφήσω κάτι παραπάνω στο ταμείο της εκκλησιάς για να φτιαχτεί ο ναός που είναι με σκαλωσιές απο τότε που άνοιξε, αλλά και εσύ κουφάλα θα με προσεχείς μην αρρωστήσω και θα με βοηθήσεις όποτε σε χρειαστώ”...λες και η πίστη είναι πελατειακή σχέση.
Άβυσσος η ψυχή του θρησκευόμενου Χριστιανού, που πήγαινε στην εκκλησιά και άκουγε με ευλάβεια τα Ευαγγέλια.
Άβυσσος, διότι ήταν ο ίδιος Χριστιανός, που την προηγούμενη εβδομάδα είχε απαντήσει στα τηλεφωνικά γκάλοπ, πως “οι ξένοι” αποτελούν σοβαρό πρόβλημα για τη χώρα, πως δεν γίνεται να δεχτούμε άλλους, πως κάτι πρέπει να γίνει επιτελούς με δαύτους, διότι δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε με ασφάλεια και φυσικά πως τα μέτρα που παίρνει κατά καιρούς η αστυνομία με τις επιχειρήσεις σκούπα, είναι στο σωστό δρόμο.
Άντε τώρα να πείς στη θείτσα ή σε όποιον άλλον πιστεύει και ασπάζεται την παραπάνω λογική, ενώ ταυτόχρονα είναι και βαθιά θρησκευόμενο άτομο, πως το Χριστιανικό Ορθόδοξο δόγμα στο οποίο πιστεύει, υποστηρίζει την ατάκα του Θεανθρώπου “Αγαπάτε Αλλήλους”.
Άντε τώρα να του πείς, πως είναι σκάρτος αυτός ο Χριστιανός και προσβάλει με τις πράξεις και τα λεγόμενα του, την ίδια του την πίστη, η οποία βασίζεται στην αγάπη και την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, ανεξαρτήτως έθνους, φυλής και θρησκείας.
Άντε να του πεις πως στο τέλος, τα ίδια σκουλήκια θα φάνε και τον μετανάστη και εκείνον...
ΤΙ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (ειδικά στα χωριά)
1) Τις γκόμενες που ντύνονται λες και πάνε στα μπουζούκια. Δεν λέμε ωραίες οι φούστες και τα ξώβυζα ...αλλά όταν είσαι με την οικογένεια σου..πως να τις χαζέψεις;
2) Τις θείτσες που πάνε για να κουτσομπολέψουν το τι φοράει η κάθε μια.
3) Τα μαλακισμένα που πετάνε διπλά σου δυναμιτάκια (έχουν φοβηθεί τα αφτάκια μας απο τις κρότου λάμψης και όταν ακούμε δυναμιτάκια,ψεκαζόμαστε ασυνείδητα με μαλόξ και περιμένουμε τα ΜΑΤ )
4) Τον παπά που σηκώνει την λαμπάδα με το Θείο Φως όσο πιο ψιλά μπορεί και απο κάτω γίνεται μάχη για το ποιός θα το πρωτοπάρει,ενώ ταυτόχρονα σε κάποιους ξυπνάνε και τα γηπεδικά τους αισθήματα.
5) Διάφορους άγαρμπους που είναι πίσω σου και σου καίνε το παλτό.(Αν και τραγικό, γελάμε κάποιες φορές με κάποιες γυναίκες που έχουν ρίξει μισό λίτρο λακ στα μαλλιά τους και ο απο πίσω με την λαμπάδα δεν προσέχει και κάποιες φορές γίνονται παρανάλωμα (fail)).
6) Τις παιδικές λαμπάδες που έχουν πάνω τους διάφορες κούκλες ή σούπερ ήρωες. Μας φρικάρει το γεγονός,πως καθώς καίγεται η λαμπάδα,θα αρχίσει να καίγεται και το κουκλάκι εάν δεν προσέξεις.
7) Το οτι δεν μπορείς να φας μαγειρίτσα πριν πας στην ανάσταση,λες και ο Χριστός αναστήθηκε στις 12 νταν.
8) Το οτι πρέπει μετά να φιλήσεις όλο σου το σόι σε περίπτωση που είσαι στο χωρίο...λες και δεν τους έχεις δει όλες τις προηγούμενες μέρες...
9) Το οτι ξαφνικά όλη η οικογένεια μπαίνει στο μπάνιο στις 11 ακριβώς και πέφτουν τα απίστευτα μπινελίκια στο σπίτι.
10) Την εξυπνάδα που λένε κάποιοι όταν τους λες “ Χριστός Ανέστη” και σου απαντάνε “Μαγκιά του”.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ ΧΡΗΜΑ
Ένα θέμα το οποίο δεν έχουμε να δει παίζεται πουθενά, καθώς κάνεις δημοσιογράφος και Μέσω Μαζικής Εξημέρωσης δεν έχει τολμήσει να ασχοληθεί, είναι αυτό του μαύρου χρήματος που πηγαίνει στις εκκλησίες και στους κατά τόπους παπάδες.
Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι.
Ποτέ μέχρι σήμερα, καμιά κυβέρνηση απο αυτές που έχουν περάσει απο τη μεταπολίτευση και μετά, δεν έχει τολμήσει να ασχοληθεί και να νομοθετήσει με κάποιο τρόπο, για τα λεφτά που παίρνει η εκκλησιά απο τους πιστούς, είτε με την μορφή κεριών, είτε με την μορφή ταμάτων, είτε απο τις θρησκευτικές τελετές.
Ποτέ μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει πάρει την πρωτοβουλία να πει, πως αυτά τα λεφτά που παίρνουν οι παπάδες απο τους πιστούς, θα πρέπει αρχικά να καταγράφονται κάπου, ώστε να υπάρχει κάποιος έλεγχος και να ξέρουμε το τι ποσά πάνε στις εκκλησίες.
Επίσης μας κάνει εντύπωση πως τόσα χρονιά δεν έχει υπάρξει κάποια “ επιτροπή πιστών”, η οποία να πάει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών για παράδειγμα και να απαιτήσει απολυτή διαφάνεια για το τι λεφτά εισπράττει η κάθε εκκλησιά απο τους πιστούς και το που πάνε αυτά τα χρήματα.
Αλλά για ποιό λόγο να υπάρξει κάτι σε στιλ “Διαύγεια” για τις εκκλησιές, απο τη στιγμή που όσοι ασχολούνται με τη συγκεκριμένη δουλειά, ονομάζονται απεσταλμένοι του Χριστού στη γη;
Είναι κρίμα αυτό που γίνεται με κάποιους του χώρου της εκκλησιάς, οι οποίοι ίσως καταχράζονται τα χρήματα των πιστών για προσωπικό τους όφελος, την ώρα, που υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις παπάδων και ενοριών που θέλουν κάνουν κοινωνικό έργο και να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς τους οποίους έχουν ... αλλά δεν μπορούν.
Είναι κρίμα, άνθρωποι της εκκλησιάς που θέλουν να βοηθήσουν κόσμο, να μην τα καταφέρνουν, διότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, καθώς κάποιοι οι οποίοι βγάζουν φράγκα απο τις εκκλησίες τους/ενορίες κτλ τα ξοδεύουν σε “ανάγκες” του ναού τους.
Είναι αλητεία το να χρησιμοποιείς την πίστη και την αγάπη κάποιου στο δόγμα που πιστεύει, για να βγείς εσύ οικονομικά κερδισμένος.
Όσο για την φορολόγηση του πλούτου της Εκκλησιάς και του μαύρου χρήματος που βγάζουν οι ναοί... δεν αξίζει καν να ασχοληθούμε...
Αυτά είναι αμαρτωλά πράγματα, χρονιάρες μέρες που είναι...
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται μέσα στο ίδιο του το σπίτι απο αυτούς που τον καπηλεύονται, απο αυτούς που έφτιαξαν επιχειρήσεις πάνω στην πίστη κάποιων με κεντρική εταιρεία την Εκκλησία ΑΕ, απο εκείνους που κατασκεύασαν ένα ολόκληρο δόγμα γύρω απο αυτόν και πάνω απ'ολα... απο εκείνους που τον δημιούργησαν ως μέσω φόβου.
Πηγή: