Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Εχθρός μας το "πολύ"

~ Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
Η εποχή της ευκολίας. Το γύμνασμα έχασε το ρομαντισμό του ως κακοδιαχείριση χρόνου. Μια θάλασσα πληροφορίας έτοιμη να σε δεχτεί, μα και μια ζωή πεπερασμένη που σημαντικό είναι να την ταξιδεύεις σε λίγα και καλά κύματα.
Χανόμαστε μέσα στο πολύ και δεν έχουμε ταυτότητα στον τρόπο σκέψης μας. Προσπαθούμε να κάνουμε αρχή σε πράγματα μικρά και δε ξέρουμε από που να αρχίσουμε. Χωρίς τέλος και αρχή η ζωή μας, χωρίς νόημα, χωρίς θεό. Στο λίγο χρόνο που μας ανήκει οι επιλογές μας είναι η ουσία, οι φίλοι μας ο καθρέφτης μας, η αλήθεια προϊόν σκληρής κριτικής. Ανοιχτήκαμε στα βαθιά με όπλο ένα κουπί και δε θα πιάσουμε στεριά. Η ζωή μας απαιτεί αφαιρέσεις, η ουσία είναι ο πυλώνας ενός ασφαλέστερου και δικαιότερου αύριο.






Share