Ένα μικρό χωριό της Πέλλας 'επιστρατεύει' τις φυσικές ομορφιές και τη μικρασιάτικη του παράδοση για να προσελκύσει τουρίστες
~
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011
Μια «ανάσα» από τον κοσμοπολίτικο Άγιο Αθανάσιο, στους πρόποδες του όρους Καϊμακτσαλάν και δίπλα στη μαγευτική λίμνη Βεγορίτιδα, βρίσκεται ένα μικρό χωριό με μόλις 350 μόνιμους κατοίκους- άγνωστο στους περισσότερους, όμως τόσο ξεχωριστό. Η Περαία είναι ο τελευταίος ακριτικός οικισμός της Πέλλας, στα όρια με τους νομούς Κοζάνης και Φλώρινας. Μπορεί να μην αποτελεί έναν δημοφιλή χειμερινό προορισμό, όμως με μεθοδικές και σταθερές κινήσεις των ντόπιων προσπαθεί να «μαγνητίσει» τους επισκέπτες.
Τα δυνατά «χαρτιά» που χρησιμοποιεί για να το πετύχει είναι η μοναδική του φύση, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες, σε συνδυασμό με το γραφικό ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων και το Λαογραφικό Μουσείο, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία των κατοίκων, μεταφέροντας έτσι, από γενιά σε γενιά, την ιστορία του τόπου.
Το ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων βρίσκεται «γατζωμένο» πάνω από τη λίμνη Βεγορίτιδα. Ο επισκέπτης ελευθερώνει εκεί τις αισθήσεις του, γίνεται ένα με τους βράχους και το γαλάζιο του γιαλού, ενώ το βλέμμα του πλανιέται στις χιονισμένες κορυφογραμμές του όρους Καϊμακτσαλάν.
Για τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου, αλλά και το μονοπάτι που οδηγεί στο Αγίασμα, υπάρχουν αρκετές εκδοχές και παραδόσεις, με τους κατοίκους του χωριού να είναι πρόθυμοι να τις εξιστορήσουν.
«Στον Άγιο Θεόδωρο έρχονται γυναίκες που θέλουν να αποκτήσουν παιδιά και αφού το καταφέρουν, αρκετές κάνουν στον ίδιο χώρο και τη βάφτιση. Εκεί υπάρχει και η “Πέτρα Ά”, ένας βράχος όπου βρέθηκε το 1922 το εικόνισμα του Αγίου», δήλωσε ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Περαίας Πολίτης Ντουμπάρατζης.
Μέσα στις δράσεις του Συλλόγου είναι και οι διήμερες λαογραφικές εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο, στο μέσο του καλοκαιριού, καθώς και το πανηγύρι προς τιμήν του Αγίου Θεοδώρου, εκεί όπου προσφέρεται σε όλους ρεβυθάδα και ντόπιο κρασί.
Εκτός, όμως, από το ξωκλήσι, μια ακόμη εναλλακτική πρόταση για τους επισκέπτες είναι μια βόλτα στο Λαογραφικό Μουσείο. Εκεί, βρήκαν «στέγη» αντικείμενα της καθημερινής ζωής των προσφύγων, γεωργικά εργαλεία του περασμένου αιώνα, μια συλλογή παλιών ραδιοφώνων και φωνογράφων, νομίσματα, φωτογραφίες και χάρτες.
Όλα μεταφέρθηκαν από Μικρασιάτες πρόσφυγες και κατάφεραν να διασωθούν στο πέρασμα του χρόνου. Τώρα, εκτίθενται σε ένα πετρόχτιστο διαμορφωμένο κτίριο. «Με μεράκι και όρεξη, οι κάτοικοι κατάφεραν να συγκεντρώσουν όλα τα αντικείμενα που μετέφεραν οι οικογένειες τους από τη Μικρά Ασία», ανέφερε ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Στράτος Βαλαβάνης.
Το Λαογραφικό Μουσείο του Συλλόγου Μικρασιατών Περαίας, που ανέδειξε μέσα από τις σελίδες της η εφημερίδα "Εδεσσαϊκή", λειτουργεί σε καθημερινή βάση και συχνά δέχεται επισκέψεις από μαθητές των δημοτικών σχολείων της περιοχής.
Αναρτήσεις
