Λόγος Ελλήνων: Τότε και Τώρα!
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011
~
Γράφει ο Τυχαίος
Οι στιγμές είναι ιστορικές. Αδιαμφισβήτητα. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε πως μέσα από το λόγο τους - τον πολιτικό, τον υπηρεσιακό, τον επίσημο - αξιολογούσαν ή ανταπαντούσαν στις προκλήσεις των καιρών τότε και τώρα οι πολιτικοί και άλλοι ηγέτες. Καλό θα ήταν να "παίξει" κανείς με τις φράσεις, προσπαθώντας να βάλει ας πούμε τον Περικλή να λέει φράσεις του Παπανδρέου ή το αντίστροφο και στη συνέχεια να φανταστεί το προκύπτον ιστορικό αποτέλεσμα! Δοκιμάστε το!
Περικλής (ο αρχαίος. Το ξεκινάω από παλιά...) - Στον "Επιτάφιο":
«Εύδαιμον το ελεύθερον, το δ ελεύθερον το.......
εύψυχον.» Η ευτυχία πηγάζει από την ελευθερία, κι η ελευθερία πηγάζει από τις γενναίες ψυχές.
εύψυχον.» Η ευτυχία πηγάζει από την ελευθερία, κι η ελευθερία πηγάζει από τις γενναίες ψυχές.
Γ. Α. Παπανδρέου -Σε συνέντευξη στο "Πρώτο Θέμα":
"Δεν μπορώ να εγγυηθώ μια άμεση λύση σήμερα, είναι ώρα ευθύνης για όλους"
Ναύαρχος Κουντουριώτης -Σήμα του προς το Στόλο (Ναυμαχία της Έλλης 1912):
"Με την βοήθειαν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης κατά του εχθρού του Γένους."
Ευάγγελος Βενιζέλος - Δήλωση κατά την είσοδο στο Προεδρικό Μέγαρο:
"Είμαι έτοιμος. Και ο Πρωθυπουργός είναι έτοιμος και όλη η κυβέρνηση. Αλλά η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, γιατί υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα στην Ευρώπη, μεγάλη αβεβαιότητα διεθνώς."
Ένα περιστατικό με τον Νικηταρά (τον γνωστό και ως Τουρκοφάγο...):
Όταν αποφυλακίστηκε ο Νικηταράς το 1841, ήταν τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Η πενιχρή σύνταξη που έπαιρνε, χάριν μια θέσης γερουσιαστή που του εδόθη, δεν έφτανε «ούτε για ζήτω». Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε θέσεις επαιτείας, είχε ορίσει μια ορισμένη μέρα στον ήρωα επαίτη μια θέση μια μέρα της εβδομάδος κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε(!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή!
Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, αυτός απεστάλη από την κυβέρνηση του στο σημείο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
- Τι κάνετε στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος.
- Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
- Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; επέμενε ο ξένος.
- Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος, απάντησε περήφανα (αλλά προφανώς όχι αληθώς ως επαίτης πλέον) ο Νικηταράς.
Ο ξένος κατάλαβε, και διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: «Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!».
Ένα περιστατικό με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Πάγκαλο:
«Ευτυχία για τον τόπο» χαρακτήρισε το Μνημόνιο ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος, στο σύντομο χαιρετισμό που απεύθυνε χθες στην εκδήλωση για την απονομή των ετήσιων βραβείων επιχειρηματικότητας «Κούρος 2010». «Το μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο. Όχι για την κακή του πλευρά, αλλά γιατί μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ριζική αναδιάρθρωση» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Πάγκαλος.
Το «παρών» στην εκδήλωση της Λέσχης Επιχειρηματικότητας για τα βραβεία «Κούρος 2010» έδωσε εκτός από τον κ. Πάγκαλο και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου."
Και τώρα δυο από την Κεντροδεξιά Παράταξη (για να τηρούμε και τις ισορροπίες...)
Αντώνης Σαμαράς στη ΔΕΘ:
«Η επαναδιαπραγμάτευση είναι ρεαλιστική» είπε με έμφαση ο κ. Σαμαράς και τη χαρακτήρισε μονόδρομο, επικαλούμενος το παράδειγμα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Μάντεψε Ποιος!
«Alors, c'est la guerre», (αλόρ, σε λα γκερ =Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών αιτημάτων.
Καταλαβαίνεις την ομορφιά αυτού του "παιχνιδιού"; Μπορείς να μπερδέψεις πρόσωπα με λόγια και ιστορικά συμβάντα. Να βάλεις ας πούμε το Λεωνίδα να φωνάζει περήφανα στους Πέρσες "Λεφτά Υπάρχουν", Σπαρτιάτης ων!, ενώ τον Παπακωνσταντίνου να έχει μαζέψει την Τρόικα στο Σύνταγμα και να ωρύεται "Μολών Λαβέ"! Τι θα γινόταν τότε και τώρα εάν υπήρχε αυτή ή η άλλη παραλλαγή;