Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Αλλάζοντας

~ Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011


Η λέξη εξουσία συνηθίζει τελευταία μεταμφιεσμένη να περιφέρεται στο μυαλό μου. Προσπαθώ να την πιάσω μα γλιστράει, κρύβεται σε συνώνυμα ή και σε αντικατοπτρισμούς της. Πληγώνει σιωπηλά και δηλητηριάζει την έκφραση της αγάπης που χωρίς προσωπεία μέσα μου κουβαλώ απ΄την αρχή.
Νομίζω το έχεις καταλάβει ότι από εσένα αρχίζουν τα μεγαλύτερα δεινά. Αρρωσταίνεις στο άρρωστο σώμα σου, αφήνεσαι και πεθαίνεις μέσα σε αυτό. Είσαι τα προβλήματά σου· ακόμα και αν δεν πρόλαβες να τα δημιουργήσεις αυτά ήταν ήδη εκεί. Ήταν το θέλω για εξουσία που σε έκανε υπεύθυνο. Και τώρα με μάτια γουρλωμένα κοιτάς το θηρίο να έρχεται προς το μέρος σου. Πως θα το νικήσεις; Πρέπει να φτάσεις στο ύψος του. Να δεις τον εαυτό σου στα μάτια του, άλλωστε εσύ είσαι το θέλω για εξουσία, απλά αυτό ήταν ήδη εκεί πριν το δικό σου θέλω δει φως. Τώρα απλά πρέπει να γυρίσεις ανάποδα τον καθρέφτη. Να δεις αυτό που είσαι και αν όντως η αγάπη ήταν πάντα ο λόγος, θα καταλάβεις, πως το θηρίο να σκοτώσεις. 
Ο τρόπος είναι ένας. Πρέπει εσένα να σκοτώσεις. Και τότε το θηρίο σαν είδωλο του χθες θα καταρρεύσει. Τότε θα βάλεις αυτά που σε βασάνιζαν μες στον καθρέφτη και με το θάνατο αυτό ζωή στην ύψιστη ουσία της ζωής θα δώσεις. Όταν την παλιά καρδιά σου θανατώσεις θα δώσεις πνοή ζωής στο ιδανικό της ελευθερίας που λυτρώνει. Υπήρχε πριν και θα υπάρχει μετά από σένα.
 
 



Share