Υπάρχουν πολιτικοί;
~
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011
Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Η παγκοσμιοποίηση οδήγησε σε μια τεράστια συσσώρευση κεφαλαίων ιδιαίτερα με τη δυναμική είσοδο σ’ αυτήν της [κομμουνιστικής] Κίνας. Ο κόσμος χωρίστηκε σε χώρες παγκόσμιους παραγωγούς και σε χώρες κατανάλωσης. Σε χώρες εμπορικού και συναλλαγματικού πλεονάσματος και σε χώρες που ο δανεισμός είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι οικονομίες τους έχουν την ίδια ισχύ. Παράχθηκε υλικός πλούτος κι απ αυτόν χρήμα συχνά χωρίς σαφείς κανόνες και όρια.
Το χρήμα θέλει διαχείριση. Οι διαδικασίες και τα προϊόντα διαχείρισης χρήματος και πίστης γνώρισαν τεράστια ανάπτυξη, έγιναν πολύπλοκα και δυσνόητα. Οι διαχειριστές χρήματος δουλεύουν κάθε μέρα, όλο το 24ωρο χωρίς σύνορα. Επενδύουν χρήμα απαιτώντας ασφάλεια και κέρδη. Δεν γοητεύονται από την παραγωγική διαδικασία, το προιόν, την εφεύρεση , την κοινωνική χρησιμότητα, τη χώρα.
Από μία άποψη είναι λογικό. Αυτή είναι η δουλειά τους . Λογοδοτούν στους εντολείς τους οι οποίοι οι οποίοι απαιτούν να πάρουν στα σίγουρα όσα τους εμπιστεύτηκαν και το «διάφορο». Τα μεγάλα στελέχη διαχείρισης παίρνουν ιλιγγιώδεις αμοιβές για τη δουλειά τους ακόμη κι όταν καμιά φορά δεν πάει καλά.
Πρόκειται για τεράστια ισχύ. Για τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Goldman Sachs και η PIMCO έχουν ενεργητικό διαχείρισης πάνω από ένα τρις δολάρια κάθε μια και τα κέρδη τους ξεπερνούν το άθροισμα του ΑΕΠ πολλών χωρών μαζί. Η Κίνα έχει συναλλαγματικά αποθέματα πάνω από 3 τρις δολάρια . Μόνο το 2010 επένδυσε 250 δις δολάρια σε ομόλογα των ΗΠΑ. Η Apple ανακοίνωσε πρόσφατα ότι έχει μετρητά 76,2 δις δολάρια. Πιο πολλά από όσα βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο αμερικανικό θησαυροφυλάκιο! Είναι εύλογο να τα έχει αναθέσει σε ικανούς διαχειριστές.
Το «μετρητό» και οι διαχειριστές του έχουν συνείδηση της μέγιστης ιστορικά ισχύος που έχουν αποκτήσει. Ποιά πραγματική οικονομία; Ποιοι πολιτικοί; Δεν αρκούνται στην χρησιμοποίηση μόνο των παραδοσιακά δικών τους πολιτικών εκπροσώπων αλλά υπαγορεύουν πολιτικές, χλευάζουν, τρίζουν τα δόντια όπως έκανε την άνοιξη ο Bill Gross της PIMCO «σορτάροντας» τα ομόλογα των ΗΠΑ δηλώνοντας μάλιστα ότι η κυβέρνηση έχει «ελληνική συμπεριφορά»! Τον Αύγουστο η S&P υποβάθμιζε τα ομόλογα των ΗΠΑ.
Οι αγορές απαιτούν από τα κράτη βίαιες πολιτικές λιτότητας για να συνεχίσουν να τα δανειοδοτούν. Προβάλουν σαν παράδειγμα τα κράτη «παραγωγούς» με χαμηλές εργατικές αμοιβές και υποτυπώδες κράτος πρόνοιας. Και οι πολιτικοί; Αμήχανοι ή και πανικόβλητοι ακολουθούν. Δεν μιλάμε για αναγκαίους εκσυγχρονισμούς και περιστολή σπατάλης που σε χώρες σαν τη δική μας ήταν αναγκαίες. Οι αγορές συμπεριφέρονται αγελαία , επιθετικά ,θέλουν αίμα στην αρένα.
Αναρωτιέμαι αν είναι τυχαίο που στην σημερινή παγκόσμια αρένα δεν υπάρχει κανείς πολιτικός ηγέτης που να μοιάζει έστω και λίγο σ’αυτούς που πέρασαν τις προηγούμενες δεκαετίες ανεξάρτητα από ιδεολογίες; Ο Μιτεράν , ο Κολ , ο Τεγκ Χσιάο Πιγκ , ακόμη και η Θάτσερ κι ο Ρήγκαν θα τους εκχωρούσαν το δικαίωμα άσκησης πολιτικής με διακύβευμα την πολιτικοκοινωνική ισορροπία του πλανήτη; Ίσως όχι Δείτε τι συμβαίνει σήμερα. Οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί και διαχειριστές είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ «νευρικοί» μπροστά στους υπολογιστές τους. Τεράστιες ενδοσυνεδριακές μεταβολές στα χρηματιστήρια, καθημερινές μεταβολές στα επιτόκια. Μα τι πραγματικά αλλάζει μέσα σε ώρες ή σε λεπτά της ώρας; Τίποτε. Απλά πρόκειται για συμπεριφορές αγέλης που στηρίζονται σε ένστικτα και οσμές . Αξιοποιούν ελεύθερες ένα ανοικτό, χωρίς κανόνες πεδίο. Απέναντι σ’αυτό το φαινόμενο διάσπαρτα κράτη και πολιτικές ηγεσίες συσκέπτονται επί μέρες, διστάζουν, αναβάλουν, αλληλοκατηγορούνται, αδρανοποιούνται από τα εσωτερικά τους μέτωπα.
Είναι φανερό ότι έχει φθάσει η ώρα να μπουν κανόνες. Ποια είναι τα προϊόντα που επιτρέπονται , πως και ποιά διαπραγματεύονται, πόσο διακρατούνται κατ’ ελάχιστο. Χρειάζεται τάξη και ισορροπία. Χρειάζεται η πολιτική και οι πολιτικοί ως κατά τεκμήριο εκφραστές των κοινωνιών να ξαναπάρουν τη πρωτοβουλία. Θα γίνει;
Προς το παρόν ζούμε μια οδυνηρή, θέλω να ελπίζω προσωρινή, ήττα της πολιτικής από τη βούληση των διαχειριστών του σωρευμένου χρήματος σαν αποτέλεσμα μιας χωρίς σχεδιασμό και αρχές παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται για ένα λάθος στην παγκόσμια εξέλιξη. Ελπίζω να διορθωθεί ομαλά και όχι βίαια.
Πηγή:
Αναρτήσεις
