Η αυτοκτονία του 77χρονου και το σύνταγμα ως Κολοσσαίο της σύγχρονης Αθήνας
~
Πέμπτη 5 Απριλίου 2012
Κάποιος πολίτης αυτοκτόνησε μπροστά στη βουλή. Το ποιος έδωσε αξία σε ποιον δεν είναι αμέσως ξεκάθαρο. Η βουλή ενέπνευσε τον αυτόχειρα κι ο αυτόχειρας ενέπνευσε τη βουλή.
Η διαλεκτική σχέση μεταξύ εξουσίας και λαού, όπως αποτυπώνεται σε εκφράσεις δυστυχίας και συλλυπητηρίων από τη μία και σε εκδηλώσεις μανίας και έπαρσης από την άλλη. Φυσικά ο ξεφτιλισμένος λιπαντής που δρα αποτρεπτικά απέναντι στα απρόβλεπτα και εν δυνάμει εκτός ελέγχου έκτροπα, δε θα μπορούσε να λείπει. Χειροκροτείστε τα άρρωστα αδηφάγα ΜΜΕ που κατάφεραν επιτέλους να ταπεινώσουν και ακρωτηριάσουν τη συνισταμένη βούληση. Να την αποξενώσουν από τον ορθό λόγο και τη θετική αλλαγή στο όνομα της ικανοποίησης μιας έκφυλης κοινωνίας. Αυτό σε συνδυασμό με το φιλόδοξο σαδιστικό πολιτικό κατεστημένο (και εν δυνάμει κατεστημένο), που κατάφεραν να πείσουν το μέσο Έλληνα ότι ελπίδα δεν υπάρχει, ότι το παιχνίδι τους το κερδίζουν, ότι οι από πάνω κατάφεραν να μας έχουν από κάτω.
Ξεφτιλισμένοι πουλημένοι που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η δικαίωση των ιδεολογιών τους. Έχουν γαντζωθεί στην κοινωνία και την αλλάζουν εκ των έσω. Κατάφεραν μία πράξη δειλίας, μία πράξη ψυχολογικής αδυναμίας, μία πράξη έπαρσης και αλαζονείας να τη μετατρέψουν σε τόλμη και αντρεία. Φαντάζομαι είναι το ίδιο είδος τόλμης και γενναιότητας που επικαλούνται όταν κραυγάζουν συνθήματα προστασίας κεκτημένων αναμεμειγμένα με πατριωτικό συναισθηματισμό.
Τελικά έχουν και οι αυτοκτονίες τις διαβαθμίσεις τους. Τελικά ο φόνος κάποιου προσλαμβάνει μια αξία μόνο αν γίνεται στο όνομα μιας κατάστασης. Οι λοιποί αυτόχειρες μάλλον είναι παιδιά ενός μικρότερου θεού. Οι λοιποί μη αυτόχειρες (ή αυτοί που κρύφτηκαν και το έπραξαν), μάλλον είναι δειλοί αρκετά ώστε να αδυνατούν να δώσουν τέλος με ένα πυροτέχνημα. Αμφιβάλλω πραγματικά αν υπάρχει μία ενδεδειγμένη συνταγολογία δυστυχίας που οδηγεί στην αυτοκτονία και ποια είναι τα βασικά συστατικά της. Τα αιμολάγνα και δυστυχολάγνα ΜΜΕ και υπανθρωπάκια που ασκούν πολιτική στο όνομα της δυστυχίας και της μιζέριας (γιατί πραγματικά δε θα είχαν διαφορετικά λόγο ύπαρξης), κατά τη γνώμη μου ευθύνονται πολύ περισσότερο για το κλίμα απαισιοδοξίας και χάους που δημιουργείται.
Θαυμάστε τα συλλυπητήριά τους. Οι αυτοεπιβεβαιούμενοι προφήτες δικαιώθηκαν. Η αυτομαστίγωση της ματαιοδοξίας σε κοινή θέα. Καλύτερα το Κολοσσαίο.
Αναρτήσεις
