Απόκριες
~
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
15/02/2012
Η περίοδος της Απόκρεω και του καρναβαλιού είναι περίοδος χαράς και διασκέδασης με κύριο γνώρισμα τις μεταμφιέσεις, ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής και τις παραδόσεις του κάθε τόπου. Η θεραπευτική λειτουργία της μάσκας, η εξωτερίκευση, τα δρώμενα, ο ενθουσιασμός, ακόμα και οι μιμήσεις χαρακτήρων ενδυναμώνουν την επικοινωνία και τις σχέσεις των ανθρώπων!
Η νέα πραγματικότητα που μας έχει επιβληθεί είναι μια διαρκής κατάσταση ανασφάλειας, φόβου και ανησυχίας για το μέλλον. Η αποκριά μας καλεί να ξεπεράσουμε τα όρια αυτής της «νέας κατάστασης» και να ξεδώσουμε, να χορέψουμε, να μασκαρευτούμε και να γευτούμε την ξεχωριστή δύναμη της ζωής. Δύναμη ελευθερίας, χαράς και αγάπης που δεν λυγίζει μπροστά σε τίποτα διαλύοντας στο πέρας της κάθε εμπόδιο προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει, να δημιουργεί και να διαιωνίζει την ομορφιά!
Οι Απόκριες έχουν τις ρίζες τους στην Διονυσιακή λατρεία. Ο Διόνυσος, ο Θεός της γονιμότητας, ο λυτρωτής, λατρεύονταν από τους αρχαίους Έλληνες με παρελάσεις αρμάτων, χορούς, σατυρικά τραγούδια και μεταμφιέσεις. Οι συμμετέχοντες φορούσαν προσωπίδες (μάσκες) και είχαν έτσι την ευκαιρία να εκφραστούν ελεύθερα και λυτρωτικά.
Το Καρναβάλι κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τη λατινική λέξη «carrus navalis» που σήμαινε ναυτικό αμαξίδιο (σε κάποια αγγειογραφία συναντάμε παράσταση του Διόνυσου που κάθεται πάνω σ’ ένα τέτοιο πλοίο). Αυτό συνδέθηκε με το αμάξι που μετάφερε το ιερό Πέπλο της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα μέσω της ιεράς οδού. Ήταν ένα αντίγραφο σε μικρογραφία της ιεράς Παράλου από τη Δήλο. Η μικρογραφία αυτή στολισμένη με λουλούδια και καρπούς είχε ρόδες και έπαιρνε μέρος στις πομπές.
Η ηλικία, ο πλούτος, η κοινωνική θέση και η μόρφωση δεν έπαιζαν κανέναν ρόλο κάτω από τη μάσκα που απελευθέρωνε και επέτρεπε στον καθένα να τραγουδήσει και να γλεντήσει αυθόρμητα και αληθινά. Κι έτσι, οι βωμολοχίες και οι αναφορές στην πράξη της γονιμοποίησης αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των πομπών.
Τα δρώμενα αυτά καταπολεμήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου από την Εκκλησία ως ειδωλολατρικά κατασκευάσματα όπως και από το σύγχρονο τρόπο ζωής, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.
Παρόλο που μπορεί να ακουστεί παράλογο, πιστεύω πως η καλή μας διάθεση, η δημιουργικότητα αλλά και η «τρέλα» μας, αυτή η φλόγα της ζωής που σιγοκαίει μέσα μας έχουν τη δύναμη να μας κρατήσουν ψηλά στο κύμα, σε αυτήν την παγκόσμια θαλασσοταραχή.
*Ο Θωμάς Κινδύνης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και μουσικοπαιδαγωγός. Έχει ιδρύσει τον καλλιτεχνικό οργανισμό «Μορφές Έκφρασης».
Η νέα πραγματικότητα που μας έχει επιβληθεί είναι μια διαρκής κατάσταση ανασφάλειας, φόβου και ανησυχίας για το μέλλον. Η αποκριά μας καλεί να ξεπεράσουμε τα όρια αυτής της «νέας κατάστασης» και να ξεδώσουμε, να χορέψουμε, να μασκαρευτούμε και να γευτούμε την ξεχωριστή δύναμη της ζωής. Δύναμη ελευθερίας, χαράς και αγάπης που δεν λυγίζει μπροστά σε τίποτα διαλύοντας στο πέρας της κάθε εμπόδιο προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει, να δημιουργεί και να διαιωνίζει την ομορφιά!
Οι Απόκριες έχουν τις ρίζες τους στην Διονυσιακή λατρεία. Ο Διόνυσος, ο Θεός της γονιμότητας, ο λυτρωτής, λατρεύονταν από τους αρχαίους Έλληνες με παρελάσεις αρμάτων, χορούς, σατυρικά τραγούδια και μεταμφιέσεις. Οι συμμετέχοντες φορούσαν προσωπίδες (μάσκες) και είχαν έτσι την ευκαιρία να εκφραστούν ελεύθερα και λυτρωτικά.
Το Καρναβάλι κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τη λατινική λέξη «carrus navalis» που σήμαινε ναυτικό αμαξίδιο (σε κάποια αγγειογραφία συναντάμε παράσταση του Διόνυσου που κάθεται πάνω σ’ ένα τέτοιο πλοίο). Αυτό συνδέθηκε με το αμάξι που μετάφερε το ιερό Πέπλο της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα μέσω της ιεράς οδού. Ήταν ένα αντίγραφο σε μικρογραφία της ιεράς Παράλου από τη Δήλο. Η μικρογραφία αυτή στολισμένη με λουλούδια και καρπούς είχε ρόδες και έπαιρνε μέρος στις πομπές.
Η ηλικία, ο πλούτος, η κοινωνική θέση και η μόρφωση δεν έπαιζαν κανέναν ρόλο κάτω από τη μάσκα που απελευθέρωνε και επέτρεπε στον καθένα να τραγουδήσει και να γλεντήσει αυθόρμητα και αληθινά. Κι έτσι, οι βωμολοχίες και οι αναφορές στην πράξη της γονιμοποίησης αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των πομπών.
Τα δρώμενα αυτά καταπολεμήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου από την Εκκλησία ως ειδωλολατρικά κατασκευάσματα όπως και από το σύγχρονο τρόπο ζωής, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.
Παρόλο που μπορεί να ακουστεί παράλογο, πιστεύω πως η καλή μας διάθεση, η δημιουργικότητα αλλά και η «τρέλα» μας, αυτή η φλόγα της ζωής που σιγοκαίει μέσα μας έχουν τη δύναμη να μας κρατήσουν ψηλά στο κύμα, σε αυτήν την παγκόσμια θαλασσοταραχή.
*Ο Θωμάς Κινδύνης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και μουσικοπαιδαγωγός. Έχει ιδρύσει τον καλλιτεχνικό οργανισμό «Μορφές Έκφρασης».
Αναρτήσεις
