Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Περί ενότητας

~ Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011
Βλέποντας την προσπάθεια αναρρίχησης φαύλων στοιχείων μέσα στο πολύμορφο σαθρό περιβάλλον της κρίσης, μου έρχονται στο μυαλό οι παρακάτω σκέψεις. Όχι μόνο για τους Κουίσλινγκς του καιρού μας, αλλά και για τους λογής καιροσκόπους.

Σκέψεις προς αναζήτηση ενότητας.

Άραγε οι ανά θρησκεία παράδεισοι χωρίζονται με συρματόπλεγμα; Η κόλαση φαντάζει κοινή, ένα καζάνι χωρίς σύνορα και παραμελημένη, μα τόσο ενωμένη. 

Οι πολλές καλές προθέσεις όταν δεν μπορούν να συμφωνήσουν οδηγούν στην καταστροφή και στο μηδέν. Η πλαστικότητα του ηθικού κινδυνεύει από την ευλυγισία των ανήθικων στοιχείων που με θράσος προωθούν το συμφέρον τους. 






Share