Κλάψε, αθάνατε παππού Παπαδιαμάντη
~
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011
Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί, όπου και να θολώνει ο νους σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη!Τους στίχους αυτούς του νεοέλληνα ποιητή τους θυμήθηκα έντονα όταν άκουσα ότι σ’ ένα Λύκειο της Λεμεσού, με τη συμπλήρωση των εκατόν χρόνων του θανάτου του Παπαδιαμάντη, ζωγράφισαν τη μορφή του σε τοίχο του σχολείου και το βράδυ βρέθηκε βεβηλωμένη. Και ο δράστης, μέλος της εφορείας του σχολείου. Δεν θα πούμε τίποτα για τον θλιβερό δράστη που πήγε να υβρίσει τον Παπαδιαμάντη, τον κυριότερο δημιουργό και λειτουργό-λογοτέχνη στην αυγή του νέου Ελληνισμού. Τον Παπαδιαμάντη που είναι για τον Ελληνισμό η «δρόσος Αερμώ». Η δροσιά της αυγής. Το παρθενικό δροσολόγημα στο γλυκοχάραμα των νέων καιρών του πονεμένου Ελληνισμού.
Κλάψε, παππού Παπαδιαμάντη, όχι γιατί βρέθηκαν με ελεεινή συμπεριφορά να σε προσβάλουν. Εσύ στα ουράνια απολαμβάνεις τη χαρά του Παραδείσου και μαζί με τους αγγέλους ψάλλεις τα «τραγούδια του Θεού», όπως σου είπε όταν ήσουν στη γη η μικρή Αγγελικικούλα - δίπλα στο θρόνο Του. Κλάψε, παππού, για μας τους σημερινούς Έλληνες, για την κατάντια και την εξαθλίωσή μας και τον εκτροχιασμό μας από τις πάντερπνες προγονικές μας παραδόσεις. Μην απογοητευθείς όμως. Υπάρχει φως στο σκοτάδι.
Και είναι τα παιδιά που ζωγράφισαν τη σεπτή σου μορφή στον τοίχο του σχολείου τους. Να σου πω κι ένα άλλο, παππού. Τον περασμένο χρόνο, μια ομάδα εφήβων από τη Σωτήρα Αμμοχώστου επισκέφθηκαν την αγαπημένη σου Σκιάθο. Και κάτι απίστευτο. Αυτά τα παιδιά πήγαν στο κάστρο και ανέβηκαν ξυπόλυτα στο βράχο, γιατί θεωρούσαν το χώρο τόπο άγιο, για τον οποίον τόσα έγραψες. «Ο Χριστός στο κάστρο», «Ο φτωχός άγιος». Κι απ’ αυτά τα διηγήματα και στα τόσα άλλα τα παιδιά πήραν φως και κατευθύνση. Και το έκαναν αυτό τα παιδιά σαν τάμα.
Πάντα, παππού, θα υπάρχουν οι απάτριδες και οι άμυαλοι. Υπάρχει, όμως, πολυαγαπημένε και αξέχαστέ μας παππού, και το προζύμι. Είναι η μερίδα των παιδιών μας που σαν προζύμι θα ζυμώσουν το φύραμα, κάνοντας το γλυκό ψωμί για να τρέφονται εκείνοι που ζουν μέσα στις πάντερπνες παραδόσεις και αρετές, σε πείσμα των ελεεινών ποικιλώνυμων εχθρών και προδοτών. Ναι, αυτών των αρετών και παραδόσεων που μας κρατούν ανύστακτους στις επάλξεις του Γένους.Πηγή:
Αναρτήσεις
