Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ένας ήλιος που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού και ας είναι όταν δεν τον έχουμε να τον αναζητάμε και όταν έρχεται να τον διώχνουμε.

Άνθρωποι γαρ είμαστε...

Εισαγωγή

~ Σάββατο 13 Αυγούστου 2011
Παιδί ονομάζεται κάθε άνθρωπος (άνω + θρώσκω) από τη γέννηση έως και την εφηβεία του… ή μήπως όχι; Ποιός απαντάει αρνητικά στην ερώτηση τι δε θα έδινε για να γίνει πάλι για  λίγο παιδί? Ας μάθουμε λιγάκι  καλύτερα  αυτό που όλοι θέλουμε διακαώς να είμαστε παντοτινά! Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε, διότι είναι ένας κόσμος ολοένα ανατρέψιμος, πολλές φορές δυσνόητος, αλλά συνάμα τόσο μαγικός και ανεξήγητος.
 Αυτό το κάτι που από καιρό ζητάς, αυτό το κάτι που νιώθεις όταν πονάς, αυτό το κάτι και τη στιγμή της χαράς, αυτό το κάτι που σε κρατάει ζωντανή, αυτό το κάτι που λέγεται ζωή, αυτό το κάτι που ξέρει μόνο ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ!





Share